Achaja. Tom 1 recenzja

Jak to możliwe, aby taka książko maniaczka jak ja, nie przeczytała do tej pory Achai? Ano możliwe. Zawsze przychodzi odpowiedni moment na czytanie i mój właśnie nadszedł. Czy miał na to wpływ, iż od pierwszego wydania minęło 20 lat? Zapewne tak. Co nie zmienia faktu, że utonęłam, przepadłam, zakochałam się od pierwszych stron, a Achaja stała się jedną z moich głównych bohaterek.

Księżniczka Achaja, jest córką księcia Archentara. Ma również macochę. Nie ma znaczenia, iż ta macocha, ma dopiero 14 lat i w naszych oczach jest niezdolna do podejmowania jakichkolwiek decyzji. I pewnie w tamtych czasach również nie miała nic do powiedzenia, ale pamiętajmy, że złych języków na dworach nie brakowało i nie dotyczy to tylko "Gry o tron" ;)

Przez splot różnych rozmów i podjudzeń, Achaja zostaje wysłana na wojnę. Wcielona do wojska, nie może przeżyć szoku. Brak wody, osobnej toalety, wygód i nikt nie jest na jej rozkazy, a to ona ma je spełniać. Nie sposób opisać tego, co ta młoda dziewczyna przeżyła na początku swej samodzielnej drogi. Dość rzec, że szok to małe niedopowiedzenie. Niestety, ona wraz ze swoim oddziałem trafia do niewoli. Pech lub szczęście, jak zwykle punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, a w tym konkretnym przypadku-od leżenia.

Dzięki temu niefortunnemu zdarzeniu ma okazję poznać swoich "wybawców" (choć tak naprawdę nie zasłużyli na ten cudzysłów). Krótki i Hekke uczą ją wszystkiego. Wszyscy troje harują jak woły, a w wolnych chwilach, młoda już nie dama, ćwiczy sztuki walki. Księżniczka ma jeden cel. Zemścić się. Ta myśl doprowadza w końcu do realizacji, pewnego niezmiernie niebezpiecznego planu.

Sirius i Zaan. Oj niesamowite było ich pierwsze spotkanie. Jeden jest mędrcem, drugi świetnie włada mieczem, a gorzej już słowem. Jeden jest głową, drugi wykonawcą jej myśli. Duet perfekcyjny. Zaan przebiegle manipuluje wszystkimi, aby osiągnąć swój cel.

Meredith. Ten mędrzec zasługuje na kilka osobnych książek. Jest postacią doskonałą, a metamorfozy, które przechodzi, aby osiągnąć całkowite zrozumienie Boga i jego wielkości, to największy smaczek i największa wartość tej książki.

Dla mnie była to niesamowita uczta i wierzę, że każda następna właśnie też taką będzie i nie mogę się doczekać momentu, kiedy zanurzę się w kolejną część i będę celebrowała każde słowo, napisane przez autora.