Nie wiesz wszystkiego recenzja

Kolejna książka, która czekała na półce ponad cztery lata na swoją kolej. Kilka razy nawet już miałam ją w ręku, ale czytałam tyle skrajnych opinii na jej temat, że w końcu odpuszczałam. Nadszedł jednak jej czas! I co o niej myślę?

W kwestii technicznej nie mam tej książce nic do zarzucenia, jest dobrze napisana i potrafi zainteresować czytelnika. Jednakże przytłoczył mnie ogrom dram z jakimi zmagali się bohaterowie tej historii. Nie neguję problemów nastolatków - wiem, że je mają, jednak czy to naprawdę takie realne, że spośród pięciu osób wszystkie przeżywają tak okrutne rzeczy? Dwie dziewczyny zmagają się z traumą po wykorzystaniu seksualnym, kolejna nabawiła się bulimii chcąc przypodobać się matce, jeszcze inna zmaga się z kompleksami i brakiem zrozumienia u rodziców, którzy bagatelizują fakt, że uczniowie z niej szydzą. I jest jeszcze chłopak, który zmaga się z ogromną stratą i swoją nie do końca ukształtowaną orientacją seksualną.

Poza nimi jest jeszcze wątek małżeństwa nauczycieli z liceum Freuda, który mnie chyba bardziej śmieszył niż szokował. Bo jak można w ogóle godzić się na takie popieprzone układy? Sama jestem żoną i nie rozumiem toku myślenia tej kobiety. Tyle w temacie.

Generalnie historia była dobra, ale coś mi w niej nie grało. Wydaje mi się, że właśnie mnogość wątków sprawiła, że fabuła stała się w pewnym momencie rozlazła. I nawet autor zdawał się w niej gubić bo kilka razy mylił imiona postaci, o których pisał. Wszystkie wątki ostatecznie łączą się w zakończeniu, ale i tak uważam tę historię za zbyt przekombinowaną. Tym bardziej, że jest to pierwszy tom serii i w moim odczuciu nie powinien odkrywać wszystkich kart - można było zasugerować powiązanie postaci A z postacią B lub ukrywanie czegoś przez postać C, ale nie wyjawiać wszystkiego...!

Kolejny tom czeka na półce, jednak na razie nie mam na niego ochoty. Czytałam opis, słyszałam opinię i nie kręci mnie wizja nastolatków - detektywów.