W poszukiwaniu siebie recenzja

Laura to kobieta sukcesu. Swoje życie poświęca karierze, oddaje jej całą siebie, a rezultaty jej pracy są niesamowite.
Po kolejnym wspaniałym osiągnięciu zaczyna do niej docierać, że nie jest szczęśliwa.

Żyje z mężczyzną dbającym bardziej o własną pracę, kontakty z wpływowymi i bogatymi ludźmi niż o własną partnerkę.
Zaczyna rozumieć, że to nie o tym marzy, że tak naprawdę jest samotna i kierując się emocjami leci do Włoch, gdzie poznaje przystojnego i miłego Włocha.

Zaczynając czytać tę książkę nie do końca wiedziałam, co mam o niej myśleć. Wydawała mi się dziwna, ale z każdą kolejną stroną podobała mi się coraz bardziej.
Historia Laury pokazała, czym jest szczęście, że dla każdego z nas ma ono inne znaczenie oraz to, że czasami nie wiemy kim jesteśmy i musimy się o tym dowiedzieć, a droga do poznania siebie może być trudna.
Jest to jedna z przyjemniejszych i słodszych pozycji, która na każdej stronie ma jakiś ciekawy cytat lub przesłanie. Większość z nich możemy przyrównać do naszego życia i zastanowić się nad tym, czy autorka miała rację, czy dobrze postępujemy.
Jedną z ważniejszych rzeczy w tej książce jest miłość Antonia i Laury, która mimo ogromnej odległości przetrwała i to, w jaki sposób to się stało.
Mały minus, który rzucił mi się w oczy — od czasu do czasu składnia zdania była zła, ale przymykałam na to oko i mknęłam przez ten wspaniały tekst dalej.

Zdecydowanie polecam tę pozycję, uważam, że jest to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku i bardzo zachęcam do przeczytania jej oraz krótkiej notatce o autorce, zauważycie kilka rzeczy, które się łączą.