Diabeł zza okna recenzja

Nikt nie potrafi pisać tak pięknie i tak okrutnie zarazem. Anna Musiałowicz zabiera nas na polską wieś, gdzie mała Asia spędza wakacje u dziadków, jak co roku. I już od tego opisu, każdy, kto spędzał kiedyś wakacje u swoich dziadków na wsi, ma obraz łanów pszenicy, krów pasących się na pastwiskach i rzeczki nieopodal, gdzie każdy dzieciak z wioski kąpał się bez opieki dorosłych (zgroza;)). Babcia Asi piecze chleb i od razu czujemy ten zapach, a zaraz potem smak pajdy z masłem i cukrem. Jakże niewiele nam było potrzeba i jak bardzo byliśmy wtedy szczęśliwi. Asia jest równie szczęśliwa, do momentu, kiedy nie widzi diabła zza oknem. Siedzi rozpostarty i czeka, wwiercając się tymi swoimi czarnymi oczyskami. Asia wie, pomimo swoich ośmiu lat, że z tym czartem to nie przelewki i trzeba się od niego trzymać z daleka.

W wiosce ginie dziewczynka. Straszna śmierć i niezmierna rozpacz matki, która zapewnia, iż sam diabeł przyłożył rękę do śmierci jej maleńkiej córeczki. Każdy ją bierze za wariata, oprócz trzech osób we wsi. Starej, wścibskiej Grzelakowej, babci Asi i gospodyni księdza, która od momentu śmierci dziecka, nie wychodzi z domu i żadna siła nie jest jej do tego zmusić, bo ona już wie, że ON wrócił i upomina się o swoje. Babka Asi i Grzelakowa obserwują starą gospodynię i wietrzą pismo nosem, bo coś im się nie zgadza. Poza tym dostrzegają pewną analogię zdarzeń, gdyż diabeł wraca co 30 lat i zawsze ktoś ginie.

Jedna z nich, ma ogromną tajemnicę i za nic w świecie z nikim się nie może nią podzielić, bo wtedy musiałaby się przyznać, jak bardzo egoistycznie postąpiła, narażając życie innych.
Nie jest łatwo myśleć o sobie i jednocześnie o konsekwencjach swoich czynów. Czasami działamy pochopnie, pod wpływem impulsu lub też konieczności, a dopiero potem mamy czas usiąść i uzmysłowić sobie, co też właśnie uczyniliśmy. Konsekwencje pewnych działań, mogą przynieść tylko zło, a my musimy dźwigać na barkach to brzemię.

Anna Musiałowicz, jak nikt potrafi tak czule opisać sielskość krajobrazu, aby zatrzeć go ludzkim złem i bezmyślnością. Diabeł zza okna, to książka o poświęceniu i o skrajnym egoizmie, którego nie możemy tępić, gdyż nie wiadomo, jak byśmy postąpili w momencie, kiedy i nas postawiono by przed taką sytuacją.

Nie zapominajmy też o innym bohaterze tej książki. Mruczek, kot Asi, dzielny obrońca i wojownik, który diabła ma za nic, a życie dziewczynki jest dla niego priorytetem. Ech te koty u autorki :)!

Książki autorki mają zawsze drugie dno, a jej spostrzeżenia na temat kultury słowiańskiej i wierzeń jest dla mnie bezcenne. Polecam na wieczór, aby wrócić na chwilę wspomnieniami do dzieciństwa i przyjrzeć się naszym wierzeniom i podaniom. Do tego przepiękny język, tak charakterystyczny dla autorki, która wprawia nas zawsze w chwilę zadumy. Wszystko to powoduje, że książki autorki są jedyne w swoim rodzaju i dla mnie nieodkładalne.