Pan Mercedes recenzja

To pierwsze moje spotkanie ze Stephenem Kingiem, pewnie niereprezentatywne, bo książka nie nie jest horrorem czy thrillerem – gatunki typowe dla tego autora, ale regularnym kryminałem.

Osią fabuły jest śledztwo zmierzające do wykrycia mordercy, który wjechał w tłum ludzi Mercedesem, zabijając osiem osób. Z tym że tożsamość zabójcy poznajemy już na początku powieści, mamy zatem pojedynek między emerytowanym policjantem Hodgesem a sprawcą zbrodni.

Zaczyna się rzecz cała intrygująco, bo King przedstawia ciekawie tło obyczajowe Ameryki z czasu kryzysu z 2008 r. Mamy setki bezrobotnych, którzy ustawiają się w kolejce już w nocy w oczekiwaniu na oferty pracy. Opisuje autor ludzi pracujących na dwóch etatach, żeby związać koniec z końcem, dostajemy przygnębiający portret samotnego emeryta, który zabija czas, opychając się śmieciowym jedzeniem i oglądając ogłupiające i wulgarne talk show w telewizji...

Ale bardzo szybko King porzuca wątki obyczajowe, stawiając na sensację i dynamizm, podparte jeszcze zawsze atrakcyjnym wątkiem erotyczno-romansowym. Ważną rolę w książce pełni Jenny, siostra kobiety, której ukradziono Mercedesa – narzędzie przestępstwa. Robi się z tego literatura lekka, łatwa i przyjemna. Poza tym gdzieś tak od połowy rzecz cała zaczyna się mocno dłużyć, a przecież domyślamy się, jak się skończy... Zaś sam koniec to już się strasznie ciągnie, wydłużał go autor ponad miarę, to nużyło.

Może za bardzo się czepiam, ale ponoć King to pierwszoklaśny pisarz. Z lektury tej książki mam wrażenie, że to sprawny rzemiecha i nic więcej. Powstała bowiem dobra literatura rozrywkowa, takie fajne czytadło, ale nic ponadto.

Przypuszczam, że gdyby nie nazwisko autora to ten kryminał przepadłby w morzu innych, ale że napisał go mistrz... Tu mamy ciekawe pytanie, jak dalece nazwisko autora wpływa na odbiór książki? Przypuszczam, że w dużym stopniu, na przykład sławnemu pisarzowi więcej się wybacza.

Przypomina mi się kryminał 'Wołanie kukułki' niejakiego Galbraitha, bardzo przeciętny i mało popularny, ale gdy ktoś (ciekawe kto?) ujawnił tożsamość prawdziwego autora, nagle ten sam kryminał okazał się wcale niezły i osiągnął dużą popularność. Myślę, że podobnie jest z tą książką, wiezie się na nazwisku autora.

Słuchałem audiobooka w świetnej interpretacji Jana Peszka.