Milczenie Lodu recenzja

Ragnar Jonasson to nie pierwszy islandzki pisarz, z którym miałam do czynienia, w kryminałach osadzonych w Islandii, a zakochałam się w nich za sprawą książek Yrsy Singuardottir, która pokazała mi, że skandynawskie kryminały, to nie tylko: Stieg Larsson, czy Camilla Lackberg. Teraz nadszedł czas na Ragnara. Przyznam się szczerze, że po "Milczenie lodu" sięgnęłam w drugiej kolejności, lecz nie przeszkodziło mi to zupełnie w zrozumieniu całej historii. Głównym bohaterem jest tutaj Ari Thór Aransen, który miał wiele planów na przyszłość: miał zostać filozofem, księdzem, a "koniec końców" ukończył szkołę policyjną i swoją pierwszą pracę rozpoczął w niewielkim miasteczku, o trudno brzmiącej nazwie: Siglufjordur- słynącego niegdyś z najlepszych śledzi, o niskim wskaźniku przestępczości, gdzie oprócz niewielkich sprzeczek sąsiedzkich i wypadków, nie dzieje się nic. Każdy zna każdego, lecz nie ufa nikomu, a najbardziej ludziom przyjezdnym.
Ari Thór Aransen trafia pod opiekę starszego stopniem Tomasa, i po początkowo nudnej i rutynowej służbie, zaczynają się w miasteczku dziać dziwne i niepokojące wydarzenia: napadnięta w swoim mieszkaniu zostaje młoda kobieta Linda - żona Karla - miejscowego występującego na deskach tamtejszego Towarzystwa Dramatycznego. Niedługo potem znaleziono w budynku Towarzystwa Dramatycznego martwe ciało - dyrektora całego przybytku- miejscowej sławy pisarza: Hrólfura. Skąd nagle w tym spokojnym, rybackim miasteczku, takie nieprawdopodobne zbrodnie? Kto za tym wszystkim stoi? Jak w tym nowym dla siebie środowisku, odnajdzie się młody Ari Thór?

Ragnar Jonasson ma świetne pióro. To miła niespodzianka, gdy czytelnika z długoletnim doświadczeniem, umiłowanego w kryminałach, zwłaszcza skandynawskich, udaje się, jeszcze czymś zaskoczyć. Mamy tutaj wszystko co potrzebne, aby zagłębić się w Islandzki świat: elementy obyczajowe, piękne opisy przyrody, zbrodnię, nad którą trzeba się pochylić, nic nie jest jasne na początku, na rozwiązanie trzeba poczekać do ostatnich stron książki, nietuzinkowe postaci. To wszystko składa się na ocenę: rewelacyjna, i nie jest ona dana na wyrost. Polecam serdecznie!