Wiosenne porządki recenzja

"Niektóre zdrady bolą długo. Zwłaszcza te, które zadają nam ludzie, którym ufamy".

"Wiosenne porządki" to książka, na którą naprawdę bardzo wyczekiwałam. Już, gdy kilka miesięcy temu ukazała się zapowiedź, wiedziałam, że muszę ją przeczytać, a dzięki szansie danej mi przez autorkę, miałam przyjemność objąć ją swoim patronatem medialnym.

Anna Kucharska dała mi się poznać przy swojej poprzedniej premierze. "Dom Beaty" który rozpoczął serię Bieszczadzką, był cudowną historią, która zapadła mi w pamięć, więc byłam tym bardziej ciekawa, jak wypadnie kolejny tom.

"Wiosenne porządki" to historia Oli, która głęboko w sobie skrywa pewną bolesną tajemnicę. To właśnie ta trudna przeszłość była od początku do końca takim czynnikiem, który nie pozwalał mi oderwać się od lektury, choć z każdym kolejnym rozdziałem to relacja głównych bohaterów wychodziła na przód, i sprawiała, że byłam niezwykle ciekawa, jak ostatecznie zakończy się dla nich to, co zaczęło się w Bieszczadach.

Opowieść Oli to dość krótka historia - dla mnie zdecydowanie zbyt krótka, ponieważ tak dobrze napisane książki mogłabym czytać i czytać, i nie miałabym dość. Styl, jakim posługuje się Anna Kucharska, jest bardzo lekki, ale niezwykle barwny i ciepły, dzięki czemu, czytając, miałam wrażenie, że jestem tam z bohaterami i podziwiam widoki, ale też doskonale odbierałam to, co w danym momencie czuli.

Ta powieść, choć z pozoru może wydawać się lekką historią, to z pewnością taka nie jest. Opowieść Oli to pełna emocji, walki z samym sobą i nadziei historia o tym, że każdy z nas zasługuje na to, by być szczęśliwym, ale najważniejsze, to uwierzyć w to, że to szczęście nam się należy.

Dla mnie "Wiosenne porządki" to naprawdę świetnie napisana książka, która dosłownie czyta się sama. Historia, która porusza, daje nadzieję, i pokazuje, jak ważne jest, wybaczyć samemu sobie, bo najgorsze co możemy zrobić samemu sobie, to stracić wiarę w to, że mamy prawo być szczęśliwi.

Mam nadzieję, że skusicie się na tą książkę, bo naprawdę warto ją poznać. Liczę na to, że tak jak i mnie, historia Oli dostarczy wam wielu wrażeń i spędzicie z nią równie cudowne chwile.

Bardzo POLECAM!