Zatopione miasta recenzja

 oj oby więcej takich książek!
 
 Paolo Bacigalupi ur.1972,jest jednym z najlepszych amerykańskich pisarzy fantastycznych młodego pokolenia. 
 Zatopione miasta to powieść postapokaliptyczna, której akcja rozgrywa się tuż po wydarzeniach opisywanych przez autora w książce "Złomiarz".
 Nie jest to jednak kontynuacja tamtej powieści, w Zatopionych miastach spotykamy nowych bohaterów a w świecie rozdartym wojną króluje przemoc. Terror i zabijanie to chleb powszedni a liczne oddziały partyzanckie walczą o dominację w tym zalanym wodą świecie.  Jest to świat w którym nikt nie dożywa dwudziestu lat a bojówki składają się głównie z dzieci.
 Autor bardzo realistycznie maluje świat gnębionej wojną Ameryki i na tym tle przedstawia losy przyjaciół, Mahli i Mousa, jak również przypadkowo przez nich spotkanego Toola - genetycznie zmodyfikowanego żołnierza, hybrydy człowieka ze zwierzęcymi genami. 
 Mahlia pomaga rannemu Toolowi i od tej pory ich losy się łączą.
 
 Książkę czyta się jednym tchem, nie można pozostać obojętnym ponieważ słowa trafiają głęboko, budząc w nas współczucie, obawę o losy bohaterów, strach przed ludzką mroczną naturą. Postacie zostały wykreowane tak realistycznie,
 że zatarła się granica między fikcją a rzeczywistością. Autor jak wirtuoz gra na naszej wyobraźni,a czytając czuje się pył, błoto i zgniliznę rozkładu.
 
 Pozostałam z refleksją nad naturą człowieka i nadzieją że ten świat pozostanie fantastyką, a losy ludzkie nie potoczą się w tym kierunku.
 
 Dla mnie jedna z najlepszych powieści fantastycznych jakie czytałam.