Obsesja terapeutki recenzja

Vi Keeland pisze genialne romanse. Często w duecie z inną pisarką i wychodzi jej to naprawdę dobrze. Ale tym razem Vi postanowiła zmienić front i skusiła się na napisanie thrillera. „Obsesja terapeutki” miała swoją premierę 15 stycznia i z ciekawości od razu zabrałam się za czytanie.

Meredith McCall jest psychiatrą aktualnie zawieszoną w wykonywaniu swojego zawodu. Boryka się ze stratą bliskiej jej osoby. Osamotnienie, poczucie winy, brak wiary w siebie i nadużywanie alkoholu to ostatnio jej codzienność. Coś się zmienia w momencie gdy spotyka na swojej drodze Gabriela, mężczyznę, który również stracił swoich bliskich. I to w tym samym momencie co Meredith. Ich losy są powiązane, jednak niezdrowa ciekawość naszej bohaterki prowadzi ją do małej obsesji na punkcie Gabriela. Zaczyna go śledzić. Ale czy na pewno ona w tej układance jest tą złą?

Uwielbiam książki Vi. Nie przeczytałam wszystkich jej powieści, ale na pewno większość. Oczywiście z pewną obawą podeszłam do tej historii. Byłam pewna, że pod względem warsztatu tej książce nie będzie można nic zarzucić. A jak spodobała mi się fabuła? Tak raczej pół na pół. Autorka wyraźnie umiejscowiła w czasie każdy z rozdziałów. Od razu wiemy czy mamy do czynienia z przeszłością czy teraźniejszością. Bardzo lubię takie zabiegi. Trochę uwierał mnie sposób narracji. Jest pierwszoosobowa i w formie jakby listu do zmarłego męża bohaterki, ale czasami jakby autorka o tym zapomniała. I w sumie książka spełniła funkcję thrillera, bo czułam taki niepokój w żołądku jak historia się rozkręcała. Czułam, że ta relacja Meredith i Gabriela jest nie taka jak być powinna. Myślałam, że w zakończeniu, gdy autorka odkryje karty, będzie takie wow. Ale nic takiego nie nastąpiło. Owszem, wszystko się wyjaśniło, było może malutkie zaskoczenie, jednak nie usatysfakcjonowało mnie to. Całe to napięcie się rozmyło i nie wiedziałam co myśleć po skończeniu książki. Historia nie była zła, była logicznie skonstruowana, napięcie również się pojawiło, ale nie do końca książka spełniła moje oczekiwania. Ale pierwsze koty za płoty. Jeśli autorka dalej będzie planować przygodę z tym gatunkiem, to na pewno sprawdzę jak jej poszło w kolejnej książce. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnej opinii.