Veronica i pingwiny recenzja

"Veronica i pingwiny" to wyjątkowa historia, która chwyta za serce, topi lody i napawa nadzieją.
Veronica McCreedy to dość niezwykła i ekscentryczna starsza pani. Mieszka w ogromnym domu w Szkocji i ma swoje dziwactwa. Oprócz swojej zaufanej pomocy Eileen nie ma nikogo.
Veronica potrafi być naprawdę irytująca. Jest cyniczna, oschła, uparta i zadziorna. W swoim zachowaniu bywa śmieszna i przerażająca. Ale wyjątkowa martwią ją losy planety i nie cierpi ludzi, którzy ją zaśmiecają.
Jej głowę zaprzątają myśli, komu zostawi po śmierci swój niemały majątek.
Veronica ma swoje tajemnice, które skrywa w zamkniętej skrzynce i powrót do wspomnień wyzwala w niej chęć sprawdzenia, czy rzeczywiście nikogo nie ma. Okazuje się, że jest ktoś taki - to nieznany wnuk Patrick.
Jednocześnie los chciał, że trafiła na pewien dokument i blog o pingwinach, które równie mocno zaprzątają jej myśli, co odnaleziony wnuk.
A ponieważ spotkanie z Patrickiem okazuje się porażką i wielkim rozczarowaniem dziarska staruszka postanawia wybrać się na trzy tygodnie na najbardziej wysunięty na południe punkt ziemi. Do ośrodka badań w Antarktydzie, który zajmuje się obserwacją i badaniami nad zagrożonym gatunkiem pingwinów Adeli. Jeżeli praca badaczy okaże się warta, Veronica sfinansuje ich projekty. Mimo usilnych starań, aby odwieść Veronikę od tego szalonego planu, staruszka ląduje na Locket Island.
Ta decyzja przewróci wszystko do góry nogami i na zawsze odmieni nie tylko losy Veroniki, ale też kilkoro innych ludzi i małego pingwina.
Jejku, co to była za historia, zaskakująco emocjonalna, zabawna, wzruszająca i choć może wydawać się niewiarygodna to tu kompletnie jest to bez znaczenia.
Czy można roztopić zmrożone serce, które stwardniało przez trudne doświadczenia i bolesne straty? Roztopić serce w zimnym surowym klimacie? Są ludzie i stworzenia, którzy to potrafią, trzeba im tylko zaufać. Czasem pod twardą skorupą skrywa się hojność i dobro.
Każdy ma swoją historię, która kształtuje naszą osobowość i charakter, która może mocno doświadczyć. Okazuje się, że i u schyłku życia można zawrócić z drogi, którą się obrało i odczarować zło, które się wydarzyło.
To jedna z takich historii, która może zmienić czyjeś życie.
Historia porusza wszelkie struny wrażliwości i jestem pewna, że na długo we mnie pozostanie. Serdecznie polecam.