Pułapka diabła recenzja

W pierwszej połowie książki wcześniejsza równowaga między wątkiem kryminalnym i romansem, która tak mnie urzekła w pierwszym tomie, została zachwiana. Szala przechyliła się w stronę gatunku sensacyjno-kryminalnego. Znaczne ograniczenie narracji z perspektywy Anny oraz Ricka na korzyść gangsterkich porachunków i prowadzonego policyjnego śledztwa doprowadziła do monotonii. Czytelnik jest faszerowany całym mnóstwem porachunków w przeróżnych konfiguracjach, a zabrakło emocjonalnej perspektywy Anny oraz mrocznego, impulsywnego oblicza Ricka, którego w narracji zastąpił jego starszy brat Dan.
Autorka stopniowo budowała napięcie, czym, w drugiej połowie książki zrekompensowała z nawiązką spowolnienie tempa i powieść znowu stała się wielowymiarowa. Zaskakujace przebiegi akcji z licznymi zwrotami, dramatyczne decyzje i ich konsekwencje, przed którymi zostali postawieni szargani emocjami bohaterowie nie pozwalają odejść od historii. Jeśli ktoś narzekał na dużą ilość bohaterów w pierwszej części, to teraz otrzyma ich znacznie więcej. Jednak według mnie jest to atut tej powieści. Lubię bardzo zagmatwane intrygi, które wymagają wysilania szarych komórek. Pod tym kątem ta powieść bije wszystkie inne na głowę. Nie czytałam bardziej złożonej i zawiłej historii.

Postacie zostały bardzo wnikliwie przemyślane i w tym tomie jeszcze pogłębione. Po ponad 800 stronach historii nadal nie wiadomo kto jest kim i jakie ma zamiary. Pewne jest jedynie, że nikt nie jest kryształowy i każdy ma wiele do ukrycia. Anna próbuje dowiedzieć się kto i od jak dawna wpływa na jej los, Rick nadal ukrywa się pod nieprzeniknioną maską chłodu i bezwzględności. Lekkim rozczarowaniem okazał się Charlie i Dan, którzy zostali oswojeni i pozbawieni "pazura". Czuję jednak, że autorka zaskoczy mnie w przypadku tego drugiego w kontynuacji powieści.

To, co mnie trochę irytowało, to nieco rozhisteryzowane postacie. Prawie wszyscy zostali doprowadzeni do łez. Fakt, zostali złamani, ale aż prawie wszyscy?
Drugi minus, to lekkie przekoloryzowanie oraz niedociągnięcia fabularne i logiczne, które jednak nie przeszkadzały w odbiorze.

I tak wielki ukłon w kierunku autorki za stworzenie tak skomplikowanej, niebanalnej, doskonałej historii, którą dzięki świetnemu stylowi literackiemu, czytało się z olbrzymią przyjemnością. Obie książki przeczytałam po dwa razy i za każdym odnajdowałam coś, co mnie zaskoczyło, a jestem raczej uważną czytelniczką. Już wyczekuję kontynuacji.