Projekt Rosie recenzja

Profesor genetyki Don Tillman to przystojny, wysportowany, a do tego niezwykle inteligentny facet, ale mimo że zbliża się do czterdziestki, ciągle nie udało mu się znaleźć życiowej partnerki. Powodem jest jego całkowity brak umiejętności społecznych, przez co każda jego randka kończy się katastrofą. Jako zwolennik metody naukowej i skrupulatnego planowania każdego aspektu życia, Don wdraża Projekt “Żona” i rozpoczyna poszukiwania kompatybilnej partnerki w oparciu o rozbudowany kwestionariusz. Kiedy do jego uporządkowanego świata szturmem wkracza Rosie Jarman, która nie spełnia prawie żadnego z jego wygórowanych wymagań, Don odkryje, że miłość i logika nie zawsze idą w parze.

Długo zwlekałam z sięgnięciem po tę powieść, ale zbliżająca się premiera trzeciego tomu wreszcie popchnęła mnie do działania. Teraz żałuję, że nie przeczytałam jej wcześniej, bo wspaniale się bawiłam podczas lektury. Książka napisana jest z perspektywy Dona, niemalże naukowym stylem, bo taki właśnie jest ten bohater - w jego ścisłym umyśle króluje porządek, niezakłócany przez coś tak zbytecznego jak emocje. Może się wydawać, że przez to powieść będzie sucha i nudna, ale nic bardziej mylnego. Uczuciowe perypetie Dona (a raczej jego nieporadność w tej materii) i huragan Rosie, wywracający jego w gruncie rzeczy nudne życie do góry nogami, bawią czytelnika, czasem rozczulają, a czasem irytują, ale na pewno nie pozostawiają nikogo obojętnym.

Don to bardzo specyficzna postać, bo z jednej strony trudno wczuć się do końca w jego punkt widzenia i sposób rozumowania - w końcu większości z nas emocje towarzyszą na każdym kroku - przez co chwilami można odczuwać lekkie zażenowanie jego zachowaniem, ale z drugiej strony trudno go nie polubić, bo przy całym jego dziwactwie, jest w nim coś sympatycznego. Inaczej sprawa ma się z jego kumplem Genem - takim oślizgłym typom mówię zdecydowanie nie.

Powieść Simsiona obfituje w wartką akcję i inteligentny humor, a chociaż stworzone przez autora love story znacznie odbiega od romantycznego hollywoodzkiego ideału, to chętnie zobaczyłabym tę historię na wielkim ekranie. Don może i kiepsko radzi sobie z kobietami, ale udało mu się zdobyć moje serce i bardzo ciekawa jestem jego dalszych perypetii.