Przygody dzieci z ulicy Awanturników recenzja

Czy Wy też mieszkacie przy ulicy Awanturników? Ja na pewno, mam w domu czworo takich właśnie, co na to miano zasługują jak chyba nikt inny. No chyba że Lotta, Lotta zasługuje bardziej. Lotta jest po prostu jedyna w swoim rodzaju i razem ze swoim prosięcym niedźwiedziem jest ukochaną bohaterką moich osobistych awanturników. A za co ją tak kochają?

Za to, że zawsze mówi to, co myśli. O, język Lotty jest naprawdę cięty! Za świetne poczucie humoru. Za silny charakter, który każdego sobie podporządkowuje. Lotta nie jest grzeczna, oj nie! To trudna bohaterka dla rodziców, bo nie jest idealnym grzecznym dzieciątkiem, jest głośna i bezkompromisowa. Ale każdy, kto miał w domu 4- czy 5-latka, mówi: no wypisz, wymaluj! Astrid Lindgren to mistrzyni dziecięcych portretów. Jak to jest więc z rodzeństwem Lotty?

Mia i Jonas są starsi i bardziej odpowiedzialni, nie tak wyraziści, można powiedzieć, że przyćmieni przez Lottę, ale mimo wszystko też potrafią zaleźć za skórę, np. wysiąść z pociągu na przypadkowej stacji i wsiąść z drugiej strony, prawie przyprawiając matkę o zawał. Nie są aniołkami. Więc ich też kochamy. A dorośli?

Dorośli są cudownie prawdziwi. Czasem wyrozumiali, czasem doprowadzeni do białej gorączki. Ale bardzo kochający i rozumiejący dzieci. Wszyscy. Rodzice, babcia, sąsiadka, pani pomagająca sprzątać przed świętami... W tej książce widać wspólne działanie i wsparcie. Coś w końcu jest w powiedzeniu, że aby wychować dziecko, potrzeba całej wioski.

"Przygody dzieci z ulicy Awanturników" to dwie książki o rodzinie Nymanów ("Lotta z ulicy Awanturników" i "Dzieci z ulicy Awanturników") zebrane w jednym tomie. Dla mnie to taka sentymentalna podróż w przeszłość, do świata bez telefonów, telewizora. Za to bezpiecznego, takiego, gdzie pięciolatka sama idzie na rynek i nikt się temu nie dziwi. Brakuje mi tego świata i wolnego tempa życia.

Dodajmy do tych świetnych bohaterów i tego bezpiecznego świata potężną dawkę humoru, nieudawaną sympatię do wszystkich ludzi, znakomity zmysł obserwacji - i mamy arcydzieło.