Zanim wystygnie kawa recenzja

Jak jest u Was z pamięcią do fabuły? Przyznam szczerze, że często pamiętam tylko kilka konkretów, a wszystko inne mi umyka, dlatego często cieszę się z ponownej lektury równie mocno co z pierwszego podejścia.

Tak też było i w tym przypadku, odkryłam, że troszeczkę inaczej zapamiętałam przebieg fabuły, dlatego umiliło mi to czytanie.

O czym jest ta książka? Akcja dzieje się tylko i wyłącznie w małej kawiarni, kawiarni pełnej magii, możemy spotkać tam ducha oraz podróżować w czasie! Jednak wiąże się to z wieloma zasadami, których trzeba przestrzegać, a jest ich tak wiele, a podróż tak krótka, że wielu osobom odechciewa się podjąć tę próbę. Jednak nie naszym bohaterom.

Ta historia składa się z czterech części.

Pierwsza jest wprowadzeniem, opowiada perypetię pewnej kobiety, która nie do końca wie czego chce od życia, jest to z pewnością najmniej interesująca bohaterka, może też troszkę irytować swoim zachowaniem, jednak jest ono uargumentowane sprzecznymi emocjami, które jej towarzyszą, ale do rzeczy. Jej opowieść to wstęp do prawdziwej magii, dowiadujemy się o podróżach w czasie oraz odkrywamy wszystkie zasady, które muszą zostać spełnione by mogła się ona odbyć. Poznajemy także kluczowych bohaterów.

Druga część emanuje magią, opowiada o losach małżeństwa, w którym mąż cierpi na Alzhaimera, a żona stara się jakoś funkcjonować. Trzecia część to losy przyjaciółki właścicieli kawiarni, która jest pokłócona z rodziną. Aż w końcu czwarta część skupia się na właścicielach, poznajemy ich przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Pierwsza część jest lekkim oderwaniem, natomiast pozostałe trzy się łączą i przeplatają, potrafią wzruszyć lub wywołać chociaż uśmiech.

To bardzo prosta książka, napisana nieskomplikowanym językiem, dobrze się czyta, chociaż czasem dało się odczuć mnogość konkretnych, krótkich zdań. Troszeczkę wybijało mnie to z emocjonalności. Jednak nie odbiera to magii tej historii. Chociaż winą tutaj będzie pewnie tłumaczenie z angielskiego, a nie z oryginału, ubolewam, ale i tak się cieszę, że więcej osób pozna tę opowieść.

Podobają mi się przedstawione tutaj wartości oraz nacisk na to, że warto żyć chwilą, a z pewnością nie warto zadręczać się tym co było i będzie, mimo wszelkich ucisków niepokoju warto znaleźć sposób na ukojenie serca i żyć w pełni tu i teraz.

Kiedyś byłam ogromną fanką tej książki, teraz również jestem, ale moje emocje troszkę ostygły i nie przeżywałam tej historii jak za pierwszym razem, co by nie było, ta książka jest piękna, dla niektórych może być takim policzkiem potrzebnym do przebudzenia, warto po nią sięgnąć, ja z czystym sercem polecałam, polecam i będę polecać!

Ode mnie 7.5/10