Małe Licho i tajemnica Niebożątka recenzja

MAŁE LICHO I TAJEMNICA NIEBOŻĄTKA. MARTA KISIEL.

Książka od samego początku bawi, swoją formą. Czasem wzrusza, ale też sieje strachem. Jest wspaniałą lekcją tolerancji dla najmłodszych, ale też i dla dorosłych. Jest opowieścią o tym jak trudne jest nasze dorastanie, akceptacja ze strony rówieśników i że „normalność” to tak na prawdę tylko pojęcie względne.

Bożęty, Bożek, Niebożątko to chłopiec o oczach jak dwa chabry, włosach jak len i niesfornych puklach poskręcanych na głowie. Ma też najprawdziwszego w świecie anioła stróża o tęczowych oczach o imieniu Licho, który

„Nie był szczególnie wielki, nie grał na harfie ani na trąbie, co najwyżej na cymbałkach. Nie miał też ognistego miecza i mimo posiadania bezsprzecznie anielskich skrzydeł nie za bardzo umiał latać”. Czuwa, nad chłopcem odkąd ten był niemowlęciem. Pod łóżkiem Bożka mieszka straszliwy pieszczoch. Potwór o wielu mackach zwinięty w kłębek, który godzinami by się bawił i słuchał opowieści do poduszki.

On, jago mama, wujek Turu i różne stwory potwory i anioły mieszkają u wujka Konrada, w starym niezwykłym domu na skraju miasta. Dają mu wszystko czego potrzebuje dziecko, dom, rodzinę, miłość i co najważniejsze poczucie bezpieczeństwa. Brzmi całkiem nieźle! Ale to nie wszystko? Dorośli postanowili posłać Bożka do szkoły, aby poznał smak życia i poznał świat, swoich rówieśników. Przed Bożkiem stoją nie lada wyzwania mimo swojej inności czy się odnajdzie? Nasze Niebożątko ma również tajemnicę, przez którą znajdzie się w śmiertelnym niebezpieczeństwie.

Historia ukazuje, że bycie dziwactwem, innym, niepowtarzalnym nie jest niczym złym. Bo przecież wszyscy nie jesteśmy tacy sami i równi. Nie bójmy się tej inności, nie wstydźmy się jej, bądźmy po prostu sobą.

„Świat byłby niepełny, gdyby żyli na nim sami zwyczajni ludzie. Zwyczajni ludzi robią mnóstwo zwyczajnych rzeczy, bez których nie umielibyśmy żyć. Ale to dziwni wspinają się na najważniejsze szczyty gór, latają w kosmos, patrzą godzinami w gwiazdy. Przekraczają granice światów.”

Książkę polecam tym malusim i tym całkiem dużym. Jest w niej dużo zabawnych oraz mrocznych momentów, przez co czytelnik się nie nudzi i czyta ją z zapartym tchem.