Wyrok diabła recenzja

Gdybym czytał pierwszą wersję czteroczęściową, pewnie poczułbym wielkie rozczarowanie, kończąc cykl o Kubie Sobańskim. I mówię najzupełniej szczerze. Tak! Podkreślę stanowczo!!! Wielkie rozczarowanie... I zapewne zaraz ci, którzy śledzą moje recenzje, powiedzą: - Przecież każda część bardzo ci się podobała? - Co się stało w czwartej części, że jesteś rozczarowany?

Spieszę wiec szybko wyjaśnić, żeby nie trzymać Was w niepewności. Czwarta część była wyjątkowa! Przebiła trzy poprzednie. Niestety zawsze mam odczucie niedosytu przy znakomitych lekturach, że coś się kończy i że nie będę mieć już możliwości emocjonować się życiem bohaterów. Jednak Adrian Bednarek miał nosa, że po wznowieniu cyklu, korekcie wszystkich tomów według jego pomysłu, nie może się to tak skończyć. I napisał jeszcze kolejne dwie (bądź kończy szóstą, ostatnią). Dlatego na moje rozczarowanie musi czekać jeszcze co najmniej jakiś czas!

Przypomnę. Adrian Bednarek to autor mrocznych thrillerów psychologicznych, gdzie głównymi postaciami są mordercy, sadyści, psychicznie zwichrowani ludzie, którzy z pozoru wyglądają i zachowują się zupełnie inaczej. Tak normalnie, jak każdy normalny obywatel. Autor pasjonuje się tematyką kryminalną, kocha futbol i uczęszcza na mecze "swojego" Rakowa z Częstochowy. Można go również spotkać na biegowych ścieżkach.

O okładce nie będę się rozpisywać, ponieważ nie odbiega w żaden sposób szatą graniczną od poprzednich tomów. Tym razem jednak na pierwszym planie możemy zobaczyć kobietę, którą zapewne jest Sonia Wodzińska. Osiemnastolatka maszeruje nocną porą środkiem oświetlonej ulicy. Może to sugerować, że to tym razem ona będzie wiodła główne skrzypce w niniejszym tomie.

Można śmiało rzec, że Kuba i Sonia tworzą doskonały duet. Po tym, jak Sobański wybronił ją w sprawie, w której była oskarżona o zabójstwo swojego brata, ich życie zaczyna się coraz bardziej łączyć. O ile krakowski adwokat jest w stanie walczyć ze swoimi demonami przeszłości, to młoda, zniszczona psychicznie i fizycznie przez brata, szuka kolejnych doznań związanych z przemocą. Tylko sadystyczne, brutalne morderstwo zaspakajające jej zwierzęce ego może ją na jakiś czas uspokoić, uciszyć jej demony.

Ta część jest najbardziej brutalna, wręcz bije tu zło w najczystszej postaci. Sonia nie cofnie się przed niczym, a zarazem nie będzie już tak ostrożna, jak jej mentor. Popełnia błędy, które doprowadzają głównych bohaterów na niebezpieczne tory. To nie może skończyć się dla nich dobrze.

Mistrzowsko skonstruowana fabuła i nakreślone postaci nie pozwalają odłożyć lektury na później. Polecam wszystkim o mocnych nerwach!

Dziękuję za możliwość przeczytania pasjonującej lektury Wydawnictwu Zaczytani.