Zimowe zaręczyny recenzja

Sięgałam po "Zimowe Zaręczyny" z myślą, że będzie to historia o relacji od nienawiści do miłości, gdzie młodzi spędzając razem każdą sekundę, zapałają do siebie gorącym uczuciem. Myliłam się, ale dla mnie to jeszcze lepiej!

Ofelia i Thorn faktycznie zostają uwikłani w niechciane zaręczyny, co sprowadza główną bohaterkę na arkę narzeczonego- Biegun. Powiedziałam arkę? A no właśnie. Christelle Dabos wykreowała świat, którego jeszcze w książce fantasty nie spotkałam. Mamy tu wspomniane latające arki, klany, moce rodzinne i duchów rodziny. Było to dla mnie oryginalne doświadczenie i z przyjemnością pragnęłam się coraz więcej dowiedzieć. Pod tym względem pierwszy tom Lustrzanny może być odrobinę przytłaczający- całą książkę potraktowałam jako wprowadzenie do historii, ponieważ skupia się ona na przedstawieniu, czym jest Biegun, Niebiasto i jak funkcjonują tutejsze klany.

Autorka nie odsłania przed nami wszystkich kart od razu- główni bohaterowie są skryci, nie darzą się sympatią i mają ukryte motywacje. Imię Thorna doskonale oddaje jego charakter- kłuje i odstrasza jak kolce, ale podejrzewam, że w środku czuły z niego facet. Z początku wydaje się być oschły i obojętny dla członków swojej rodziny, lecz z czasem można zauważyć jego przemianę. Nie jest ona natychmiastowa, tylko płynna, tocząca się swoim tempem.

Podobna rzecz ma się z Ofelią- ta z kolei nie jest traktowana przez nikogo zbyt poważnie, być może z powodu jej niskiego wzrostu albo niezdarstwa. Nigdy nie mówi głośno i nie przeciwstawia się nikomu, nawet w sytuacji aranżowanego związku. Dziewczyna także przechodzi powolny proces przemiany i myślę, że obie metamorfozy będą trwały do końca Lustrzanny.

"Zimowe zaręczyny" zaskakują akcją i tajemnicami. Młodzi nie są tu kochani przez innych (poza kilkoma wyjątkami), a wręcz czyha się na ich życie. Ofelia nie jest traktowana jak księżniczka w swoim nowym domu, a z Thornem ledwo się widuje. Raczej nie tak powinno wyglądać narzeczeństwo, prawda? Sieć kłamstw jest szeroka i głęboka, a z każdym rozwiązanym problemem, pojawia się kolejny- jeszcze trudniejszy.

Chociaż książka może z początku przytłoczyć, a może wynudzić (zwłaszcza gdy nie wiadomo, o co chodzi), ale z każdym kolejnym rozdziałem jest tylko lepiej. Nie jest to typowy romans, ale nie jest to żadną wadą. Polecam każdemu, kto lubi motyw zagadek i dworu.


W moich rękach trzymam już kolejny tom.