Zimowe zaręczyny recenzja

❓️Czy dalibyście się porwać w czasy rewolucji przemysłowej? Do świata pociągów parowych, sterowców, telegrafów i bicykli, gdzie technologia przeplata się z magią, tworząc niezwykłą harmonię?

Ofelia posiada niezwykły talent – dotykając przedmiotu, potrafi odkryć jego przeszłość. Praca w muzeum wydaje się dla niej idealna, lecz życie stawia ją przed wyzwaniem. Zmuszona do zawarcia dyplomatycznego małżeństwa z tajemniczym Panem Thornem, trafia na jego odległą, dryfującą arkę. Nowe środowisko, pełne intryg i sekretów, zmusza Ofelię do odnalezienia się w zupełnie innej rzeczywistości. Ale jaka tajemnica kryje się za tym związkiem? Dlaczego rodzina Thorna chce ukryć Ofelię?

Świat niezwykły, ale…

Wyobraźcie sobie Ziemię, która pęka na fragmenty – każda część staje się odrębną arką, zamieszkaną przez ludzi. Choć dla fizyka taki koncept byłby absurdem, tutaj jesteśmy w świecie magicznym i magicznie akceptuje taką rzeczywistość.
A jest ona nietuzinkowa.

Klimat steampunkowy zachwyca – technologia oparta na mechanice parowej, zegarowe mechanizmy, etykieta i moda tamtych czasów. Autorka oddała tę rzeczywistość z dbałością o detale, a system magii różni się od typowego schematu opartego na żywiołach. Ofelia jest czytaczką, co pozwala jej odkrywać przeszłość przedmiotów, a zdolności innych postaci są równie oryginalne.

Problem polega na tym, że trochę się nudziłam. Choć świat przedstawiony fascynuje, to jednak brak dynamiki zniechęcał. Jeżeli chodziło o relacje między Ofelią a Thornem, to nie spodziewałam się wiele. Dostałam już informację, że jest to bardzo mocny slow burn, i faktycznie największym osiągnięciem jest, gdy mężczyzna mówi: "Zdaje mi się, że zaczynam się do ciebie przyzwyczajać", a z racji na całą powolną relację tej dwójki wydaje się to niemal wyznaniem miłości. Jednak ich relacja nie nadrabia emocji, bohaterowie nie do końca wydają się nawet do siebie pasować. A intryga – choć obecna – rozwija się zbyt skąpo i ospale. Brak tu mocniejszych zwrotów akcji czy momentów, które trzymałyby w napięciu. Może pod koniec zdaję się coś wyjaśniać.

Liczyłam przynajmniej na porządną zimową scenerię, ale w rzeczywistości, poza kilkoma scenami, wszystko utkane jest zbyt ciepłą iluzją.

Pierwszy tom sprawia wrażenie rozbudowanego wstępu do większej historii. To jak długi prolog – interesujący, ale zbyt powolny, by wciągnąć na dobre. Na razie pozostaje uczucie niedosytu.

3/⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️