Mursz recenzja

Książka jest kontynuacją 'Topielisk' tej samej autorki, ale można ją czytać osobno. Zaczyna się tak, że bohaterka poprzedniej książki, Pola Szulc, podczas pobytu w szpitalu psychiatrycznym zaprzyjaźnia się z inną pacjentką, młodą kobietą imieniem Kasandra. Potem, po wyjściu ze szpitala Pola, aby zapomnieć o tragedii, jaka ją spotkała, angażuje się bardzo w pomoc przyjaciółce. Okazuje się bowiem, że kuracja Kasandry nie przyniosła dobrych rezultatów, poza tym Kasandra była ważnym świadkiem w nierozwiązanej sprawie zamordowania Lary, jej mentorki i najbliższej przyjaciółki. Z kolei Lara badała tajemniczą sprawę śmierci Marianny, swojej ulubionej nauczycielki z liceum, zaś Marianna była za życia zaangażowana w prywatne śledztwo kryminalne. Mamy w książce zatem taki łańcuszek śmierci i śledztw, mogę ją zatem nazwać thrillerem szkatułkowym, bo wątki Poli, Kasandry, Lary i Marianny bardzo sprawnie autorka splata ze sobą.

Śmierci Marianny i Lary wiąże ze sobą ponure miejsce zwane Duchnym Lasem, częścią tego lasu jest tytułowy Mursz, miejsce pokryte bunkrami i okryte złą sławą: w czasie wojny doszło w nim do okrutnego mordu. Właśnie opisy Duchnego Lasu i mroczna atmosfera w nim panująca to chyba największe atuty książki. Na przykład Lara idąca przez las mówi: „Zbaczam z głównej ścieżki, przedzieram się przez porastającą tę część lasu gęstą darń. Panująca wokół mnie cisza jest złowieszcza, choć wciąż przecież jest widno. Sterczące sztywno z ziemi pnie sosen wyglądają tak, jakby drzewa zastygły w sennym bezruchu. To irracjonalne, ale dostrzegam w nich jakiś pierwiastek ludzi, potencjał do tego, by ruszyć z miejsca.” Jest w książce więcej takich poruszających scen związanych z ponurością, ciemnością, strachem bycia samemu w lesie nocą.

Inna poruszająca scena, oto para nastolatek mobbinguje koleżankę a na dodatek całą scenę nagrywa. Okropne, w moich czasach też się tłukliśmy, ale chociaż żeśmy tego nie nagrywali i nie wrzucali do sieci... Szkoda, że autorka nie rozwinęła tego wątku. W ogóle trochę brakuje w książce wątków obyczajowych czy psychologicznych, ale rekompensuje ten brak dynamiczna akcja.

No właśnie, na początku akcja rozwija się dosyć sprawnie i ciekawie, ale pod koniec rzecz cała nieco się rozłazi, po pierwsze mamy zbyt duże komplikacje, poza tym nagle wchodzi do gry, niby królik wyciągnięty z kapelusza, nowy kluczowy bohater, czy raczej sprawca. Nie lubię takich chwytów w książkach kryminalnych, zatem zakończenie książki, oprócz rozwiązania zagadki morderstw, przynosi również uczucie niedosytu, jednak 'Topieliska' były pod tym względem lepsze, bardziej jednolite.

Z drugiej strony muszę powiedzieć, że dobrze mi się słuchało audiobooka w świetnym wykonaniu Wiktorii Wolańskiej, widać, że pani Przydryga rzemiosło thrillerowe ma w małym palcu.