Dziewięć ogonów lisa recenzja

W fantasy jestem zakochana od dziecka, więc długo się nie zastanawiałam nad sięgnięciem po tą pozycję. Zakon, egzekutor, magiczne lisy, które stanowią zagrożenie dla ludzkości. No i ta okładka! Nad czym tu myśleć?!

Nie będę spoilerować, bo i nawet nie mam bladego pojęcia, jak pokrótce przedstawić zarys fabuły (by nie zabrzmiał on zbyt banalnie i tandetnie).
Książka naszpikowana jest akcją, ale akcją tak zgoła różną, że czasem miałam wrażenie, jakbym czytała nie jedną, a pięć książek. Na każdej jednej zapisanej stronie się coś dzieje, każda jest niesamowicie dynamiczna. A przy tym różnie osadzona w czasie, wieku, miejscu.. Niektóre rozwiązania autora wydały mi się tak banalne, że uśmiałam się do łez. 

Mam nadzieję, że to nie ostatnia książka Michała Palarczyka. Z głową pełną takich pomysłów niech tworzy, tworzy i tworzy. I z niewątpliwą przyjemnością i jeszcze większą ciekawością przeczytam następne jego książki. Bo choć fantastyka fantastyce nierówna, tego się po prostu nie da nie lubić!