Edgar Allan Poe. Ciemna strona księżyca recenzja

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem.
O Poe nie widziałam nic, to było moje pierwsze zetknięcie z jego osobą (twórczość wybiórczo znałam),a że biografie lubię średnio to sięgałam po nią z zaciekawieniem ale i obawą iiii po pierwszym rozdziale przepadałam, cóż to była za intelektualna rozkosz! Czemu? Bo to nie jest zwykle 450 stron przepełnione tylko życiem twórcy. Ta książka to pełen przegląd XIX wiecznych Stanów Zjednoczonych, w której ukazana jest ich transformacja polityczna, ekonomiczna, społeczna. To książka, w której na każdej stronie czuje się wchodzenie w epokę pary i rozumu, a z nimi rozmowy o niewolnictwie, feminizmie, szarlatanerii oraz konieczności reformacji szkolnictwa.

Przechodząc już stricte do postaci Edgara Allana Poe, jest to mężczyzna, którego życie na każdym kroku rani. W wieku dwóch lat zostaje on oddany pod opiekę mężczyzny, który jest alkoholikiem, znęca się nad nim fizycznie i psychicznie oraz nie uznaje go za swojego syna. Następnie Poe opuszcza dom, zaciąga się na statek i płynie do Grecji, zaciąga się na 5 lat do wojska gdzie szybko dzięki konotacjom rodzinnym osiąga stopień sierżanta majora, niestety nie doczekuje on końca szkolenia i opłaca swojego zastępcę. Później wstępuje do szkoły wojskowej West Point, jednak i tu nie wytrzymał do końca mimo że był jednym z lepszych uczniów. I w tym momencie zaczyna się chyba najbardziej depresyjna część biografii, Poe wydaje 3 tomiki poezji, przeprowadza się do babki, w międzyczasie umiera jego ukochany brat i popada w ogromne długi, których nie jest w stanie spłacić. W tym miejscu pojawił mi się obraz zagubionego chłopaka, zostawionego samemu sobie na pastwę losu, który krząta się pomiędzy nienawiścią do ojca a potrzebą jego pieniędzy, który jest niekonsekwentny w swoich dzianiach i nie może wytrwać w jednym. Jego życie jest ciągłym balansowaniem na krawędzi nędzy, bezdomności i trafienia do więzienia. Dodatkowo w wieku 26 lat okłamując kapłana żeni się ze swoją 13 letnią kuzynką. Następnie zapoznajemy się z nieustającym perfekcjonizmem Edgara przeplatanym epizodami alkoholizmu, jego dążącego do marzenia o staniu się właścicielem własnej gazety, jego publikacyjnej działaności oraz budowania swojej sławy na znajomości zagadnień naukowych oraz ostrej, bezkompromisowej krytyki.

Książka doskonale ukazuje nam analizę twórczości Poe zarówno pod kątem pomysłu i ewentualnego znaczenia i symbolizmu tekstu jak i kontekst społeczny i naukowy w jakim Edgar jest osadzony je tworząc. Co ciekawe Poe dokonał szerokiej analizy tego co się ludziom podoba, co czytają i jak wygląda idealne proporcja dzieła i zaczyna tworzyć właśnie w tej sposób (krytycy często zarzucają mu właśnie mechaniczne tworzenie treści i brak emocjonalnych uniesień).

Ja książką jestem zachwycona, uwielbiam epokę przemysłową, a do tej pory znałam jej przebieg jedynie w Europie, dodatkowo ilość źródeł, na które powołuje się autor jest imponująca i wprowadza ogrom wartościowych treści z epoki