Kieszonkowiec recenzja

Jak ja lubię takie książki. Minimalistyczna, krótka i zwięzła, a przy tym intrygująca. Nawet najmniejsza akcja trzymała mnie w napięciu. Dało się odczuć mroczny klimat, no i oczywiście bijąca od niej japońskość to kolejny plus. Nie wiem czy tylko ja tak mam, ale ten styl japońskich autorów jest dla mnie tak bardzo charakterystyczny i przy tym go uwielbiam, chociaż wiem, że nie każdy jest jego fanem. Lubię skupianie się na szczegółach i niespieszność biegu fabuły. Niejedną książkę czytałam wręcz w biegu, a ta mimo małej objętości, sprawiła, że spędziłam przy niej kilka godzin. Musiałam czasem robić przerwy od natłoku myśli w głowie, nawiązujących oczywiście do fabuły.
Jest to opowieść o mężczyźnie, który żyje z bycia kieszonkowcem. Na samym początku mamy przybliżenie jego profesji, jak dokonuje kradzieży i kto jest jego celem, a także inne zasady jego działalności. Potem wkraczamy na coraz bardziej mroczne ścieżki jego życia, poznajemy jego przeszłość, która mocno zwiąże się z teraźniejszością.
Ta książka jest taka króciutka, a tyle emocji jest tam upchniętych. Odczuwałam strach, napięcie, ciekawość, smutek i złość. Właściwie to ta historia mocno mnie przygnębiła, życie wszystkich bohaterów jest po prostu smutne i wywołujące współczucie, natomiast postać, która powodowała u mnie jednocześnie podziw i wściekłość - Kizaki. Bohater wielce intrygujące, ale i napełniający głowę czytelnika pytaniami czy aby z tą postacią wszystko jest w porządku, we mnie jego szaleństwo wywoływało niepokój.
Książka może wydawać się niepozorna, na dodatek zostawia duży niedosyt i możliwość własnej interpretacji następnych wydarzeń. Lubię otwarte zakończenia, ale tutaj naprawdę chciałabym więcej, naprawdę mi się podobało i chętnie czytałabym dalej z nadzieją na jeszcze większy promyk pozytywnych zdarzeń, bo bardzo ich mało. Nie jest to łatwa lektura, naprawdę warto się nad nią zastanawiać w trakcie i nie połknąć jej za jednym zamachem, bo na dobrą sprawę możną ją skończyć w godzinkę. Naprawdę zachęcam przy niej do refleksji, bo można z niej wyciągnąć mnóstwo sytuacji do niej skłaniających.