After. Płomień pod moją skórą recenzja

Usiądźcie wygodnie i trzymajcie się mocno - szykuje się jazda bez trzymanki. Po najbardziej kontrowersyjnej powieści, jaką znam (tak, oczywiście chodzi o "50 twarzy Greya"), kiedy to myśleliśmy, że nic nie jest w stanie nas zaskoczyć (a może zgorszyć), pojawiła się ona. Debiutancka powieść Anny Todd rozpętała burzę! Z pozoru zwykłe New Adult, już po przeczytaniu pierwszych recenzji na Goodreads powala... niskimi ocenami.

Jako, że wyznaję zasadę "najpierw przeczytaj, później krytykuj", negatywne recenzje przyciągają mnie jak miód. Nie byłabym sobą, gdybym nie zdecydowała się czym prędzej sięgnąć po "After" i na własnej skórze przekonała się, dlaczego wzbudza tyle emocji - jedni ją kochają, inni nienawidzą. Trochę zmartwił mnie fakt, że pierwowzorem postaci głównego bohatera był członek jednego z boysbandów, jednak miałam już styczność z tego typu fanfiction i muszą przyznać, że wypadło całkiem nieźle. Jak było tym razem?

Tessa to poukładana dziewczyna. Jest przekonana, że do wszystkiego można dojść ciężką pracą. Sama ściśle trzyma się planu - odpowiedni chłopak, odpowiednie stopnie i studia, a na końcu wymarzona praca w wydawnictwie. Stara się nie sprzeciwiać mamie i nie robić nic, co sprawi, że któryś z punktów nie pójdzie zgodnie z planem. Do czasu... Na studiach poznaje nowych przyjaciół i jego. Cudownego i (oczywiście) niebezpiecznego Hardina, który pokazuje jej świat, jakiego nie znała i pragnienia, jakich nigdy nie miała.

Z pełną świadomością muszę stwierdzić, że "After" to nic odkrywczego. Opowiada 1 983 607 historię Kopciuszka - skromnej dziewczyny, która poznaje niebezpiecznego przystojniaka. Podążamy utartym schematem, w dodatku przesyconym erotyzmem. I muszę przyznać, że jest coś w nazywaniu tej książki "Greyem dla młodzieży". Postacie są dość podobne, fabuła z grubsza również. "After", tak jak "50 twarzy" wciąga piekielnie i w tym właśnie tkwi klucz do sukcesu!

Mimo wszystkiego, co napisałam powyżej, powieść Anny Todd czytałam z wypiekami na twarzy - dosłownie i w przenośni. Bo taki już urok tej powieści, że choć dostrzega się jej wady i niezbyt oryginalną fabułę, to i tak się ją pochłania. Ja połknęłam ją w ciągu weekendu, a kolejny tydzień zastanawiałam się, jaką ocenę powinnam jej wystawić. W końcu zdałam sobie jednak sprawę, że nie ma to żadnego znaczenia. Nie każda lektura musi wywoływać łzy, czy skłaniać do życiowych przemyśleń. Czasami warto sięgnąć po książkę, która po prostu pomoże nam się zrelaksować po męczącym tygodniu i na kilka godzin pozwoli zapomnieć o całym świecie. I taką właśnie lekturą jest "After".