Instytut recenzja



Teddy Cannon to dwudziestokilkuletnia hazardzistka. Jej nałóg sięgnął już dna. Nie dość że ona sama jest na dnie, to powoli ciągnie swoich rodziców na sam dół.
Poznajemy ją w momencie gdy rzuca wszystko na jedną szale i traci wszystko. Uciekając przed osobą, której jest winna naprawdę sporą sumę pieniędzy, poznaje tajemniczego Clinta Corbetta. To właśnie on daje jej druga szansę.
Dziewczyna, która została wydalona ze Standfordu, jest uzalezniona od hazardu, dostaje propozycje by udać się do San Francisco, do Instytut Szkoleń I Rozwoju Egzekwowania Prawa imienia Whitfielda. Teddy domyślała się że jej wygrane to nie szczęście, tylko tak naprawdę umiejętność czytania ludzi, wie dokładnie gdy ktoś blefuje.
Clint obiecuje jej, że jej problemy znikną, a ona ma tylko zacząć naukę w szkole, w której on uczy. Szkoła ta kształtuje osoby z parapsychicznymi zdolnościami, które po czterech latach nauki mogą zacząć pracę w policji lub FBI. W szkole zaprzyjaźnia się z chłopakiem, który potrafi wzniecać ogień siła umysłu oraz dziewczynami, które np. pośredniczą w rozmowie ze zwierzętami, bądź odczuwają emocje innych ludzi albo wyczuwają czyjąś śmierć. Teddy w końcu znajduje swoje miejsce na ziemi, gdy nagle zaczynają się dziać dziwne rzeczy.
Akcja toczy się szybko, na przestrzeni kilku miesięcy. Autorka na całkiem przyjemny styl pisana, książkę czyta się szybko, dialogi są szybkie i nie przeciągają się. Opisy nie są obszerne, więc nie zostajemy zanudzeni. Jednym z lepszych pomysłów jest zastosowanie narracji trzecioosobowej, która pozwala nam spojrzeć na historię z szerszej perspektywy. Historia zaś jest lekka i przyjemna, zostało mi tylko czekać na kolejną część i poznanie kolejnych przygód Teddy. Widać również że autorka dokładnie zapoznała się z tematem umiejętności paranormalnych oraz szkoleń wojsk czy służb. Pani Archer wytłumaczyła czytelnikowi na czym polega każdy dar , ukazała nam wrażenia bohaterów oraz konsekwencje posługiwania się tymi mocami.
Czytając opis oczekiwałam relacji dorosłych osób, w końcu bohaterowie mają po dwadziesciakilka lat, lecz się zawiodłam, ponieważ dostaliśmy wkurzających "mentalnych nastolatków ". Myślę też że bohaterowie zostali tylko zarysowani, nie zostali dokładnie opisani, relacje między nimi nie są do końca jasne.
Książka mi się podobała, z chęcią sięgne po kolejną część ale nie porwała mnie. Lekka i przyjemna tyle mogę napisać.