Szreń recenzja

Kiedy otworzyłam „Szreń” Kingi Wójcik, poczułam się tak, jakbym weszła do obcego domu – zimnego, pełnego cieni i zamkniętych drzwi, za którymi kryje się coś, co nie daje spokoju. Białe Brzegi, prowincjonalne miasteczko, w którym czas płynie wolniej, to miejsce, gdzie pozory są codzienną walutą, a sekrety zalegają pod warstwą cienkiego lodu. A Lena Rudnicka, przeniesiona tu za dawne grzechy, jest jak gość, którego nikt nie zapraszał, ale którego obecność zaburza kruche status quo.

To, co najbardziej uderza w tej książce, to jej atmosfera – lepka, gęsta, niemal namacalna. Festyn Lodu, na którym dochodzi do brutalnej zbrodni, staje się symbolicznym sercem tej opowieści. Lodowaty chłód nie tylko przenika ciało, ale i dusze mieszkańców. Karina Cieślak, młoda ofiara, jest niczym duch – jej obecność odczuwa się na każdej stronie, choć jej samej już nie ma.

Kinga Wójcik nie podaje nam gotowych rozwiązań. Wręcz przeciwnie – każde odkrycie prowadzi do kolejnych pytań, a Lena musi zmierzyć się nie tylko z nieufnością lokalnej społeczności, ale też ze swoimi demonami. Komu ufać, kiedy wszyscy wydają się kłamać? Gospodarze, którzy znaleźli ciało, adorujący Karinę chłopak, jej przyjaciółki, ksiądz, a nawet nowy partner w pracy Leny – każdy zdaje się coś ukrywać.

A kiedy w miasteczku pojawia się Marcel Wolski i prokurator Nawrocki, śledztwo zaczyna przypominać grę w szachy, gdzie każdy ruch może być pułapką. To, co mnie zachwyciło, to sposób, w jaki autorka splata wątki – subtelnie, ale precyzyjnie, niczym koronkarz na lodowym płótnie.

„Szreń” to kryminał, który wciąga jak zamarznięta rzeka – z początku powoli, ale potem nie ma już odwrotu. Nie chodzi tu tylko o rozwiązanie zagadki, ale o zanurzenie się w mroczny świat, gdzie ludzkie słabości są równie groźne, jak sama zbrodnia. To opowieść o cienkiej granicy między winą a niewinnością, o przeszłości, która nigdy nie pozwala odejść, i o tym, jak kruche mogą być więzy między ludźmi.

Jeśli masz ochotę na kryminał, który nie daje łatwego ukojenia, a zamiast tego zadaje pytania, od których trudno się uwolnić – „Szreń” jest dla ciebie. Tylko uważaj – ta książka zostawia szron na sercu.