King of Corium recenzja

„King of Corium” to pierwszy tom serii „Uniwersytet Corium” autorstwa C.Hallman. Chociaż niespecjalnie przepadam za motywem mafii, zainteresował mnie wątek szkoły dla dzieci rodziców z tego środowiska, dlatego postanowiłam dać tej książce szansę. Czy było warto? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Główną bohaterką historii jest Aspen — dziewczyna, której rodzina znalazła się na świeczniku po tym, jak jej ojciec postanowił skończyć z mafijnym półświatkiem i podjął współpracę z FBI. Chociaż matka dziewczyny jest przekonana, że Uniwersytet Corium, to jedyne miejsce, w którym jej córka będzie bezpieczna, rzeczywistość okazuje się zgoła inna. Aspen każdego dnia musi mierzyć się z niesprawiedliwością oraz groźbami, które są kierowane w jej stronę przez innych studentów. Czy uda jej się przetrwać?

Jedno jest pewne, kiedy okaże się, że jej największy wróg, syn człowieka, którego zdradził jej ojciec, również rozpoczął naukę w Corium, jej bezpieczeństwo stanie pod znakiem zapytania. Czy Quinton Rossi okaże się jej zgubą? Po odpowiedź na to pytanie odsyłam was do lektury.

Muszę przyznać, że początek historii zupełnie do mnie nie przemówił. Oczywiście mam świadomość, że mafijny półświatek rządzi się swoimi prawami, ale trochę poraziła mnie toksyczność postaci, które uczęszczały do Corium. Najgorszym elementem tej historii są sceny zbliżeń, chociaż zdecydowanie powinnam użyć innego określenia, jednak obawiam się, że wówczas napisany przeze mnie tekst zostałby zablokowany. Należę do grona czytelników, którym nie przeszkadzają teksty, które są wypchane pikanterią i ogólnie rzecz biorąc, nigdy nie miałam, jakichś oporów przed czytaniem scen dotyczących zbliżeń bez zgody jednej ze stron, ponieważ zawsze miałam z tyłu głowy, że jest to tylko i wyłączenie fikcja literacka, jednak tutaj te sceny są po prostu napisane w obrzydliwy sposób i nie wiem, czy to wina braku umiejętności autorki, czy kiepskiego tłumaczenia.

Jeżeli chodzi natomiast o głównych bohaterów, to o ile kibicowałam Aspen i podziwiałam jej determinację, żeby przetrwać w szkole, w której tak naprawdę znalazła tylko jednego sojusznika, tak zupełnie nie wiem, co mam myśleć o Quintonie. Podczas lektury miałam trochę wrażenie, jakby Rossi miał brata bliźniaka, który pojawiał się tylko w wybranych momentach, ponieważ mężczyzna często zachowywał się irracjonalnie.

Jednakże książka ma także swoje lepsze strony, przez co mniej więcej od połowy czytało mi się ją zdecydowanie lepiej. W głównej mierze było to spowodowane wprowadzeniem pewnych tajemnic, które nie zostały do końca odkryte. Myślę, że na uwagę zasługuje również otwarte zakończenie, chociaż wiedząc, że jest to trylogia, można się spodziewać tego, że pod jednym względem wszystko zakończyło się szczęśliwie, jednak nie będę zdradzać, o co dokładnie chodzi, aby nie spoilerować.

Chociaż lektura „King of Corium” nie do końca spełniła moje oczekiwania, końcówka książki sprawiła, że jestem ciekawa tego, co będzie dalej, więc z pewnością przeczytam kolejną cześć, mając nadzieję, że będzie o niebo lepsza od tej.