Szeptucha. Na ołtarzu ciszy recenzja

"Historia opowiedziana w powieści jest prawdziwa, choć się nie zdarzyła. Nie jest to katalog politycznych, ekonomicznych czy militarnych zdarzeń, ale próba zrozumienia mentalności człowieka, który rodzi się w niezależnym od niego miejscu i czasie, jego wyborów, wątpliwości i sposobu życia. Rzeczywistość przeplata się tu z iluzją, wiara z magią, miłość z nienawiścią tylko słońce na niebie pozostaje niezmienne, choć każdego ranka przynosi nowy dzień..."
"Szeptucha. Na ołtarzu ciszy" autorstwa Bianki Kunickiej to pięknie opowiedziana historia, przeplatana poetyckimi wersami. Urzekła mnie ta opowieść napisana z mądrością i otwartością łącząca w sobie wątki mitologii słowiańskiej, magii, obyczaju, a nawet kryminału.
Akcja powieści osadzona jest w XVI wieku w okolicach Nowogródka, a bohaterką jest niezwykła dziewczyna o imieniu Nawojka.
Nawojka przyszła na świat w bólach i trudach, ale dzięki mądrej akuszerce przeżyła zarówno ona jak i jej matka.
Szybko okazuje się, że to niezwykłe dziecko ma dar widzenia i słyszenia tego, czego nie dostrzegają inni. Jej wyjątkowa więź ze światem przyrody sprawia, że mała Nawojka częściej wybiera towarzystwo zwierząt niż ludzi. To nie podoba się mieszkańcom wsi Łowce. Aby chronić córkę rodzice oddają ją na naukę do miejscowej szeptuchy i znachorki Akaszy. Dziewczyna jest bystra i szybko przyswaja wiedzę o ziołach, miksturach, odczytywaniu uroków oraz leczeniu ludzi i zwierząt. Jednak Akasza obraca się przeciwko Nawojce, kiedy ta odkrywa jej mroczną tajemnicę. Dziewczyna musi zniknąć, inaczej grozi jej śmierć.
Nawojka jest kobietą wykraczają poza granice swojej epoki. Empatyczna, wrażliwa, otwarta i wierna swoim przekonaniom - jest uzdrowicielką ciała i duszy.
Ludzie boją się tego, co nieznane, a dar Nawojki przyciąga zarówno przyjaciół, jak i wrogów.Takie jak ona płonęły na stosach.
Autorka stworzyła historię wypełnioną barwami. Wspaniale oddała tło historyczne, ukazując wielokulturowość i różnorodność relacji międzyludzkich, uwzględniając klimat odległych czasów. Wplata baśniowy nastrój i słowiańskie wierzenia, przemycając uniwersalne prawdy, a wszystko to podane jest w pięknym literackim stylu.
Kryminalny wątek stanowi dodatkowy smaczek tej baśniowej opowieści.
Wspaniale opowiedziana historia, szkoda, że tak się urywa.
Zakończenie to jedyny element, do którego mogę się przyczepić. Rozumiem, że planowana jest kontynuacja, jednak pewne wątki, moim zdaniem, powinny być zakończone.
"Szeptucha. Na ołtarzu ciszy" to idealna lektura na jesienne wieczory. Gorąco polecam.
Książka z Kluby Recenzenta serwisu nakanapie.pl