Name: Szeptucha. Na ołtarzu ciszy
Rating: 7.92 (12 reviews)
ISBN: 9788383295701

Szeptucha. Na ołtarzu ciszy

Bianka Kunicka

7.9 /10

Ocena 7.9 na 10 możliwych
Na podstawie 12 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7.9 /10

Ocena 7.9 na 10 możliwych
Na podstawie 12 ocen kanapowiczów

Opis

We wsi Łowce rodzi się dziewczynka, Nawoja. Szybko okazuje się, że różni się od pozostałych mieszkańców nie tylko niezwykłą urodą, ale posiada też nadludzki dar. Poznaje tajemnice wieśniaków, które niekoniecznie mają ujrzeć światło dzienne i z dziecięcej naiwności, zdradza je ogółowi.

Mieszkańcy wsi zaczynają podejrzewać, że jest opętana. Stawiają rodzicom ultimatum: albo oddadzą Nawojkę na nauki do miejscowej szeptuchy Akaszy, albo muszą ją zabić?

Autorka oprowadza czytelnika po wielokulturowym, XVII-wiecznym Nowogródku, zagląda do okien szlacheckich pałaców i pod strzechy wiejskich chat. Błąka się po dzikich lasach, bezdrożach i bagniskach. Demony, gusła, sekrety zielarstwa, magia, miłość i śmierć?

Gdzie leżą granice naszego pojmowania i czy ma z tym związek jakikolwiek Bóg? Czy natura to wróg, czy przyjaciel i jak bardzo jesteśmy jej podporządkowani? Czy warto żyć w zgodzie z własnymi przekonaniami. Gdzie są granice konsekwencji, jakie człowiek jest gotowy za to ponieść?

Wydanie 1 - Wyd. Skarpa Warszawska

Data wydania: 2024-08-28

ISBN: 978-83-8329-570-1, 9788383295701

Wydawnictwo: Skarpa Warszawska

Cykl: Szeptucha, tom 1

Kategoria: Powieść historyczna

Stron: 544

dodana przez: Vernau

Autor

Bianka Kunicka Poetka, autorka tekstów, prozaiczka i publicystka, z wykształcenia plastyczka oraz kulturoznawczyni ze specjalnością historia sztuki. Autorka tomów wierszy „pobrudzone szminką" (2017), „poparzone wrzątkiem" (2019), „rozniewymilczenie" (2024), a takż...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Bianka Kunicka

Recenzje

Szeptucha

24.09.2024

W 1613 roku we wsi Łowce rodzi się dziewczynka o imieniu Nawoja. Z biegiem lat okazuje się, że dziecko nie tylko wyróżnia się urodą, ale posiada też nadludzki dar. Słyszy głosy. Potrafi widzieć więcej i chętnie dzieli się swoją wiedzą. Przestraszeni mieszkańcy decydują, że dziecko należy oddać do miejscowej szamanki lub zabić. Rodzina wywozi Nawoj... Recenzja książki Szeptucha. Na ołtarzu ciszy

@kasiarz1983 × 4

Szeptucha

4.09.2024

Ciężko odnaleźć właściwą drogę, gdy tyle zła codzienności, a życie ciągle rzuca kłody pod nogi. Czasem potrzeba wyciszenia natłoku myśli i zrozumienia mądrości serca. To co istotne dostrzegamy zazwyczaj zagubieni pośród życiowych zawirowań. Wędrujemy od miejsca do miejsca, w nieustającej monotonii, która tonie w oceanie wątpliwości i niepewności. ... Recenzja książki Szeptucha. Na ołtarzu ciszy

@monika.sadowska × 3

Szeptucha. Na ołtarzu ciszy.

6.10.2024

"Historia opowiedziana w powieści jest prawdziwa, choć się nie zdarzyła. Nie jest to katalog politycznych, ekonomicznych czy militarnych zdarzeń, ale próba zrozumienia mentalności człowieka, który rodzi się w niezależnym od niego miejscu i czasie, jego wyborów, wątpliwości i sposobu życia. Rzeczywistość przeplata się tu z iluzją, wiara z magią, mi... Recenzja książki Szeptucha. Na ołtarzu ciszy

@nowika1 × 3

Szeptuchy, zielarstwo i magia w XVII wieku w wielokulturowej Rzeczpospolitej

2.09.2024

Szeptucha. Na ołtarzu ciszy to opowieść o dziewczynce, Nawojce, która różni się od mieszkańców wsi, w której przyszło jej żyć. Nie tylko jej narodziny były niezwykłe, również na co dzień nie zachowuje się jak przystało na wiejskie dziecko, a i obdarzona jest szczególnym darem – słyszy więcej, niż inni, co niestety nie wpływa na jej korzyść. Dziewc... Recenzja książki Szeptucha. Na ołtarzu ciszy

@ksiazkiagi × 2

Zobacz wszystkie (8) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@ewela_czyta

2024-09-05

8 /10

"Człowiek tak naprawdę jest zawsze samotny, niezależnie od tego, czy przebywa wśród ludzi lub zwierząt, czy zostaje sam ze sobą. Samotność nie przychodzi z zewnątrz, ale jest głęboko zakorzeniona w duszy. Choć czasami się o niej zapomina, ona nie odchodzi ani nie udaje się jej pozbyć, ponieważ człowiek nigdy nie będzie zdolny uciec od samego siebie".

We wsi Łowce roku 1613 w okolicach Nowogródka na świat przychodzi Nawojka. Szybko się okazuje, że dziewczynka jest inna niż pozostałe dzieci. Słyszy i widzi dużo więcej niż powinna. Mieszkańcy wsi zaczynają podejrzewać, że dziecko jest opętane. Rodzice muszą oddać córkę na naukę do miejscowej szeptuchy Akaszy, albo mają ją zabić.

Książka oczarowała mnie swoją szatą graficzną. Oczarowała mnie historią znajdującą się w środku, która wciąga w świat wierzeń, zabobonów, magii oraz ziołolecznictwa. Autorka w ciekawy sposób łączy wiedzę o ziołach z narracją, co sprawia, że książka nie tylko zaciekawia, ale też daje do myślenia. Dużo jest słów, nazw, które są tłumaczone na każdej stronie. Z niektórymi się spotkałam, a niektóre dopiero poznałam. W książce można znaleźć liczne opisy ziół, ich właściwości oraz zastosowania. Język, którym się posługuje jest jak z innej epoki. Fabuła koncentruje się w dużej mierze na głównej bohaterce, Nawojce, która z każdą stroną staje się szeptuchą – osobą znającą się na potędze ziół i tradycyjnych metodach leczenia. Akcja rozgrywa się w malowniczej scenerii, gdzie przyroda odgrywa d...

» czytaj dalej

× 1 | link |

@basia_brd

2024-09-18

Przeczytane

” Szeptucha” to historia, która mogła się wydarzyć na prawdę, chociaż też wcale nie musiała. Autorka nałożyła opowieść o niezwykłej dziewczynie na kanwę wydarzeń historyczno- politycznych dziejących się w Rzeczpospolitej Obojga Narodów, a dokładnie w okolicach Nowogródka.

W roku 1613r. w jednej z wiejskich chat na świat przyszła główna bohaterka Nawojka. Dziewczynka posiada wyjątkowy dar – słyszenia. Słyszy, to co jest mówione szeptem, a nawet rozmowy dziejące się kilka chat dalej. Jak łato się domyślić ludzie szybko widzą w tym siły nieczyste.. Pod naporem mieszkańców wsi Nawojka zostaje przyjęta na nauki do miejscowej szeptuchy.
Dziewczyna jest niezwykle inteligentna i chętna do nauki, lecz pewnego razu zobaczyła coś czego nie powinna.. Jej bezpieczeństwo przez to zostało zagrożone, musi uciekać i zostawić za sobą wszytko co zna i iść ku nowemu, nieznanemu..
W lesie znajduje ciało zamordowanej dziewczyny z noworodkiem.. stawia sobie za cel wyjaśnienie tego co zaszło. Wyrusza więc do najbliższego miasta.
Tak oczami głównej bohaterki poznajemy Nowogródek i panującą w nim wielokulturowość. Dziewczyna zgłębia różne religie i obyczaje, książka jest bogata w przypisy, dzięki czemu czytelnik od razu wie o czym czyta. Autorka wprowadziła wiele ciekawych zagadnień z religii muzułmańskiej i żydowskiej, tłumaczy też skąd się więziła ta ludność na litewskich ziemiach i jak ze sobą egzystują . Oprócz tego dziewczyna stara się pomoc napotkanym ludziom, w typowo ...

» czytaj dalej

| link |

@tomzynskak

2024-09-14

8 /10

„Szeptucha. Na ołtarzu ciszy” Bianki Kunickiej przenosi nas w czasie do małej wsi, gdzie rodzi się dziewczyna o niesamowitym darze – zna tajemnice wieśniaków, które niekoniecznie mają ujrzeć światło dzienne, a jej dziecięca naiwność sprawia, że zdradza je ogółowi. To wtedy mieszkańcy zaczynają podejrzewać Nawojkę o opętanie, a jej rodzicom stawiają ultimatum – oddadzą ją na nauki do miejscowej szeptuchy Akaszy, albo muszą ją zabić…

Fabuła w dużej mierze koncentruje się na głównej bohaterce Nawojce, która strona za stroną staje się prawdziwą szeptuchą. Coraz bardziej zdaje sobie sprawę z potęgi ziół, poznaje tradycyjne metody leczenia, ale także odkrywa tajemnice swojej nauczycielki Akaszy, przez co staje się napiętnowana. Postać Nawojki, ale i reszta bohaterów, została ciekawie skonstruowana. Z łatwością można wyczuć ich emocje, nastroje, a ciekawość świata i hart ducha Nawojki sprawiają, że lubi się tę dziewczynę od pierwszych stron.

To, co najbardziej podoba mi się w książce, to jej klimat – mistyczny, przepełniony ludowymi mądrościami, gusłami i zabobonami, które przeplatają się z codziennością mieszkańców wsi i miast. Autorka genialnie ukazuje kontrasty pomiędzy niepiśmienną i biedną ludnością wiejską a bogatymi mieszkańcami miasteczka. Do tego zmusza nas do refleksji nad wierzeniami i tradycjami, które tak naprawdę ukształtowały nasze kultury.

Samo zakończenie pojawia się tak nagle, że nie...

» czytaj dalej

| link |

@z_ksiazka_w_plecaku

2024-09-01

8 /10

„Szeptucha Na ołtarzu ciszy” to książka, która wciąga od samego początku nie tyle akcją co mrocznym, specyficznym klimatem. Autorka zabrała mnie do XVII wieku, gdzie ktoś znający się na ziołach i leczeniu uznawany był za czarownicę. Do czas, w których wierzono w demony i gusła.

Jest to opowieść o dziewczynce, Nawoja, która od pierwszych dni swojego życia wyróżniała się z tłumu. Kochała zwierzęta, a one ją. Swoim uśmiechem przekonała do siebie nie jedną osobę. Gdy dorasta okazuje się, że posiada niezwykły dar. Potrafi widzieć to co nie jest widoczne na pierwszy rzut oka. I kiedy odkrywa tajemnice wieśniaków i jak to dziecko wyjawia je innym nie jest już takim słodkim dzieckiem. Mieszkańcy podejrzewają, że jest opętana. Proponują rodzicom by poszła na nauki do Akaszy, lokalnej szeptuchy. Jeśli tego nie zrobią, zabiją Nawoję.

Autorka świetnie wykreowała Nawoje, którą możemy poznać od samych narodzin. Towarzyszymy jej podczas dorastania i jesteśmy świadkami „dziwnych” jak na tamte czasy jej zachowań. Pani Bianka tak jak pisałam wcześniej wspaniale oddała klimat minionej epoki. Posiada również lekkie pióro i ciekawy styl pisania, dzięki czemu książkę bardzo szybko czyta się.

„Szeptucha Na ołtarzu ciszy” to książka, która skłania do przemyśleń o tym jaką rolę w naszym życiu nadal odgrywa przyroda i czy żyjemy z nią w zgodzie. Podobnie jak z naszymi przekonaniami.

Dla mnie czas spędzony z tą książka...

» czytaj dalej

| link |

@coolturka104

2024-09-16

7 /10

Przeczytane

„Szeptucha. Na ołtarzu ciszy” autorstwa Bianki Kunickiej to początek fascynującej sagi, która przenosi nas do XVII wieku.

W 1619 roku na Litwie przychodzi na świat niezwykła dziewczynka, Nawojka. Okazuje się mieć ona szczególny dar: zżyta z naturą stroni od ludzi, znając ich najmroczniejsze sekrety. By chronić córkę przed ostracyzmem, rodzice wysyłają ją na nauki do miejscowej znachorki.

Autorka nader realistycznie oddała czasy, w których przyszło żyć bohaterom powieści. Powieści, która skrzy od magii, pachnie lasem i zbieranymi nad bagnem ziołami, gdzie rytm życia wyznaczają pory roku, a zabobony, gusła i demony są nieodłączną częścią codzienności.

„Szeptucha. Na ołtarzu ciszy” to piękna, pełna magii i tajemnic historia, która skłania do refleksji, powodując dziwną tęsknotę za tym, co było i już nie wróci. Niezwykle ciepła i urokliwa mówi o sile kobiet, których największą mocą i słabością jest miłość.

| link |

@violetowykwiat

2024-10-27

8 /10

@nowika1

2024-10-06

8 /10

@w_ksiazkowym_zaciszu

2024-10-05

8 /10

@dzagulka

2024-10-04

8 /10

@aleksandra390

2024-09-11

10 /10

Przeczytane

@kasiarz1983

2024-10-11

6 /10

Przeczytane

@monika.sadowska

2024-09-04

8 /10

Przeczytane

@ksiazkiagi

2024-08-31

8 /10

Przeczytane 2023 Posiadam Recenzenckie

Szeptucha. Na ołtarzu ciszy

Opis

Autor

Pozostałe książki:

Gdzie kupić

Moja Biblioteczka

Recenzje

Szeptucha

Szeptucha

Szeptucha. Na ołtarzu ciszy.

Szeptuchy, zielarstwo i magia w XVII wieku w wielokulturowej Rzeczpospolitej

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

Cytaty z książki

Pozostałe książki z cyklu