Chemia śmierci recenzja

Przechodzę obok półek z książkami w jednym ze znanych sklepów. Zerkam w prawo, zerkam w lewo. Nagle STOP. „Chemia śmierci”. Nie powiem, chwytliwy tytuł. Zerkam na napis widniejący na przedzie okładki: „Już po trzydziestu sekundach przechodzi cię dreszcz. Po minucie masz serce w gardła. A kiedy kończysz czytać, dziękujesz Bogu, że to tylko powieść”. Myślę sobie (z przymrużeniem oka) – dobre sobie;) Mimo to, książka wędruje w moim koszyku i zmierza ze mną w kierunku kas. Od razu po zakupieniu zabrałam się za czytanie. I co? Zdecydowanie te trzy zdania z okładki nie były typowym chwytem marketingowym – to była cała prawda opisująca całą książkę Simona Becketta.
Krótko o samej treści. Lądujemy w małym pozornie spokojnym miasteczku - w Manham. Krajobraz? Płaskie wrzosowiska , mokradła. Pustka i cisza. To właśnie tu doktor David Hunter (wybitny antropolog sądowy) ucieka przed przeszłością. Kim jest doktor Hunter? Jest osobą która twierdzi, że o śmierci wie wszystko. Ma absolutną rację. Nagle, zupełnie niespodziewanie śmierć wdziera się do tego spokojnego miasteczka. Wdziera się na całego. Gnije, rozpada się na części pierwsze, śmierdzi i budzi postrach. Gwarantuję Wam – poczujecie każdy zapach i zobaczycie każdego trupa, którego autor opisał w „Chemii śmierci”. Giną młode kobiety, dzieci znajdują makabrycznie okaleczone zwłoki. Jakiś psychopata zastawia sidła na ludzi, podrzuca martwe zwierzęta. Kto to może być? Dlaczego to robi (i dlaczego w tak makabryczny sposób)? Dowiemy się wszystkiego sięgając po ten tytuł.
Nie chcę rozpisywać się nad całą treścią. Po prostu po tę książkę trzeba sięgnąć. „Chemia śmierci” wywołała we mnie tyle emocji, że ciężko było mi się pozbierać po przewróceniu ostatniej strony powieści. Niesamowite zwroty akcji, napięcie, dreszczyk emocji, oddziaływanie słowem na człowieka, niesamowicie realne opisy, opisanie każdego stadium rozkładu praktycznie krok po kroku.. Autor rozkłada śmierć na części pierwsze – za to ogromny plus (mimo, że czasem ten opis wywoływał mdłości;) )!
Co tu dużo pisać. Według mnie - to obowiązkowa pozycja dla czytelników o silnych nerwach . Czytelników, którzy od kryminału oczekują mocnych wrażeń. POLECAM.