Zagubiona pszczoła recenzja

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, słyszałam o jej wcześniejszych powieściach jednak nie miałam przyjemności żadnej przeczytać, postanowiłam to zmienić właśnie przy okazji najnowszej książki Patrycji - "Zagubiona pszczoła", która całkowicie kupiła mnie swoją piękną, klimatyczną okładką i zainteresowała opisem. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko. Ja pochłonęłam historię bohaterów w jedno przedpołudnie. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie naprawdę świetnie i autentycznie wykreowani - nie są krystalicznie, popełniają błędy i postępują pod wpływem emocji, chwili. To postaci, które z powodzeniem moglibyśmy spotkać w rzeczywistości i takie z którymi śmiało moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Historia przedstawiona jest z perspektywy kilkorga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają oraz lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to świetny zabieg, ponieważ tym sposobem każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu emocji. Jedni od pierwszych stron zaskarbili sobie moją sympatię, inni musieli sobie na nią zapracować, a kolejni niestety nie zyskali mojego uznania. Patrząc na sielską okładkę książki myślałam, że to co znajdę na jej kartach będzie równie przyjemne i lekkie, jednak ogromnie się pomyliłam... Bo to co serwuje tutaj Patrycja wywołało we mnie lawinę emocji, konsternacji, nostalgii oraz skłoniło mnie do głębszych przemyśleń nad własnym życiem. Pisarka w tak świetny sposób budowała napięcie, że nie byłam w stanie przewidzieć co dostanę na kolejnej stronie powieści. Patrycja porusza szereg ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów: trudne relacje rodzinne, brak szczerej rozmowy, wiara, przemoc fizyczna i psychiczna, nieuleczalna choroba czy problemy natury psychicznej. Muszę oczywiście wspomnieć o interesująco przedstawionej pasji Jacentego - pszczelarstwie. Dowiedziałam się tutaj wiele ciekawych informacji na temat pszczół, które mam wrażenie miały za zadanie odciągnąć trochę uwagę od trudnej codzienności bohaterów. "Zagubiona pszczoła" to emocjonująca, poruszająca i wartościowa historia pełna życiowych mądrości, doświadczeń i prawd historia o odnajdywaniu siebie, swojego miejsca w życiu, marzeniach, trudnych wyborach, radzeniu sobie z przeciwnościami losu. Miło spędziłam czas z tą książką i czekam już na kolejne powieści autorki. Polecam!