Święta w miasteczku Anielin recenzja



Są rodziny, które w takim samym stopniu żyją przeszłością jak i teraźniejszością. Gdzie, zwłaszcza z okazji rodzinnych spotkań, wspomina się minione wydarzenia i te z czasów co minęły tylko co, i z czasów, których nikt z obecnych nie pamięta. Gdzie co najmniej jedna osoba zna wszystkie rodzinne powiązania, koligacje, sympatie i antypatie, nazwiska panieńskie czy po mężu i bezbłędnie wyliczy przodków do piątego, np., pokolenia wstecz.

Ale są i takie rodziny, gdzie przeszłości tak jakby nie było; jakby dziadkowie pewnego dnia spadli z księżyca i niczego się nie wspomina, bo niczego wcześniej na ziemi nie było, a "księżycowa" przeszłość znikła w niepamięci. Bywa - z powodów różnych ...

I są tacy ludzie, których przeszłość po prostu nie interesuje nic a nic, wystarczy im tylko wiedza konieczna do załatwienia spraw w urzędach. Są tak zajęci, tak zainteresowani przyszłością i tym, co dzieje się teraz, że nawet nie pomyślą o czasie minionym; wystarczyła im historia w szkole, a znajomość dalszej przeszłości rodziny czy choćby informacje skąd pochodzą rodzice lub kim byli dziadkowie uważają za zbędny balast.

Malwina i Krzysztof tacy właśnie są, bez przeszłości.
Stefania, o przeszłości wie dużo, ale nie chce o niej pamiętać.
Pewnego dnia kontaktuje się z nimi nieznany im notariusz - proponuje spotkanie w miasteczku Anielin, w którym Stefania mieszka, a o którym Malwina i Krzysztof nawet nie słyszeli. I praktycznie nie mówi nic więcej, nic, co by zaspokoiło ich ciekawość, wyjaśniło o co chodzi ...
Początkowo kompletnie nie zainteresowani, zaczynają się wahać i w końcu ciekawość zwycięża - przyjmują propozycję, choć wciąż są pełni obaw i nieufności.

Czy warto starać się, by pewne sprawy nigdy nie ujrzały światła dziennego? Zapomnieć o nich na zawsze? Czy jednak lepiej by stały się znane, chociaż tym najbardziej z nimi związanych? ...
Myślę, że nie ma tu jednej, jedynej słusznej, odpowiedzi.
Ale też myślę, że im mniej sekretów, tym lepiej. Tym mniej powodów do obaw, że coś się wyda i będzie źle ...
A jak pokazuje historia, prędzej czy później prawda się pojawia, niezależnie od woli zainteresowanych.
Lepiej chyba zatroszczyć się chociaż o to, by dla naszych najbliższych nie była szokiem i trzęsieniem ziemi burzącym ich i nasz świat ...

Czytając ostatnią część serii "Miasteczka Anielin" sadziłam, że zamknięcie pewnych spraw jest początkiem innych, z następnego etapu życia bohaterów, którego zapewne już nie poznamy. Myliłam się - autorka jak dobra wróżka czy też święty Mikołaj spełniła moje życzenie: wrócić do Anielina, choć na trochę. Znów spotkać ludzi, których serdecznie polubiłam, dowiedzieć się co nich. Z nimi spędzić Święta Bożego Narodzenia.
Bo choć książkę przeczytałam przedpremierowo, jesienią, to wrócę do niej może już w Wigilię, a może dopiero w świąteczne dni; wrócę - by Święta spędzić z bliskimi mi osobami, nie tylko tymi realnymi, ale i literackimi.