Osada recenzja

Grudzień 1978 roku. „Osada” spowita mrozem, otulona grubą, ciężką pierzyną śniegu, spod której ciężko się wydostać. Gęste powietrze utrudnia oddychanie. Kataklizm. Pośrodku wsi zostaje znalezione ciało młodej dziewczyny i blady strach pada na jej mieszkańców. Skoro osada jest odcięta od świata to morderca jest wśród nich… A znają się od dawna, może nawet od urodzenia, czy dnia zamieszkania, większość od kilkudziesięciu lat. Policjant Jan Ryś prowadzi śledztwo w sprawie, która wydaje się być nie do rozwiązania. Nieprawdopodobne, by ktoś z mieszkańców zabił i wszyscy zgodnie twierdzą, że była na pewno Mara. Nadprzyrodzona, niewytłumaczalna postać? Kolejno pojawiające się zwłoki młodych kobiet, okaleczonych i zmasakrowanych budzą prawdziwe przerażenie wśród krajanów Osady. Sprawa nie została nigdy rozwiązana, chociaż mieszkańcy sami wymierzyli sprawiedliwość… w 2018 roku, 40 lat później, policjanci z Archiwum X zajmują się nierozwiązaną sprawą z „Osady” a to, co odkrywają jest tyleż zaskakujące, co przerażające…

Jestem oczarowana piórem, stylem, pomysłem i wykonaniem Autora, Pana Michała Śmielaka. Duszna, gęsta atmosfera, odcięta od świata osada i przegląd charakterologiczny i osobowościowy mieszkańców wsi były doskonałym tłem dla przeprowadzenia studium psychologicznego nad naturą człowieka. Chcemy jako ludzie wierzyć, że jesteśmy dobrzy, szlachetni, że nie jesteśmy zdolni do wyrządzenia drugiemu jakiejś krzywdy, do zranienia psychicznego i fizycznego drugiej osoby. Faktycznie, w pojedynkę możemy nie być w stanie posunąć się do czynów karalnych, ale jeśli zadziała mechanizm psychologii tłumu, rozmytej odpowiedzialności za wyrządzoną krzywdę na całą Osadę i wszystkich jej mieszkańców… Okazuje się, że skrzywdzenie kogoś, wydanie wyroku i jego wykonanie przychodzą z niezwykłą łatwością… Tłum daje poczucie bezpieczeństwa, rośniemy w siłę a nasze emocje są impulsywne i skrajne a logiczne myślenie jednostki zostaje wyłączone.

Pan Michał Śmielak w niezwykle umiejętny sposób poprowadził całą fabułę, która przeplatana obecnymi wydarzeniami i retrospekcjami skutecznie rysowały kontekst całej powieści. Odkrycie prawdy było dla mnie zaskakujące i naprawdę nieoczywiste… Choć nadal chcę wierzyć, że człowiek z natury jest dobry, to trudno mi uwierzyć, że nie wszyscy…

Niezwykle udane moje pierwsze spotkanie z piórem Pana Michała Śmielaka. Mam sporo do nadrobienia :) Gratuluję Panie Michale, świetny kryminał.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Skarpa Warszawska.

#reklama