Faworyty recenzja

" Dyplomacja jest sztuką naginania rzeczywistości do swoich planów. Tylko głupcy czekają na bezrozumny los. " ( str. 34)

Bohaterem powieści jest ostatni król Polski Stanisław August Poniatowski. Słaby król słabego państwa. Został namaszczony przez carycę Katarzynę, której całkowicie podporządkował swoją politykę. Był najbardziej zadłużonym władcą Europy. Nie przejmował się faktem, że jego przychody nie były w stanie zaspokoić jego wybujałych pragnień. Był miłośnikiem piękna, które widział przede wszystkim w rzeźbie, literaturze i malarstwie. Jego stroje, dwór kapały od bogactwa. Jego przypadłością była padaczka. Porwany w wieku dwóch lat i od tamtej pory bał się ciemności. Jego trzy faworyty z czego dwie były kuzynkami wzbogacały jego życie erotyczne, nie pogardzał też kurtyzanami. Te pierwsze toczyły walkę miedzy sobą o względy króla nie żałując wzajemnych złośliwości. I co dziwiło czytelnika wszystkie były mężatkami, a ich partnerzy przymykali oko na perwersyjne gierki żon.

Były to czasy rozwiązłości i rozpusty. Małżeństwa aranżowane były na pokaz i dla zdobycia posagu. Nikt nie był wierny i szczęśliwy w stadle małżeńskim, a zaspokojenia rozkoszy seksualnych poszukiwano gdzie indziej. Tam nie było miłości, był seks brutalny, wulgarny jako karta przetargowa do zdobycia władzy. Szacunek i cywilizacja równały się z obłudą i perfidią.

Układ sił politycznych w tamtym czasie był nie do pozazdroszczenia. Magnaci w tym Czartoryscy pragną korony dla siebie, negocjując za plecami króla z carycą. Zdrada polityczna była coraz bardziej namacalna, zwłaszcza, że w spisku bierze udział jedna z faworyt królewskich. Byli oni silni posiadali swoją armię, politykę, bogactwo i duże wpływy.

Opłakany obraz polskiej szlachty słynącej z pijaństwa i burd, oddającej swoje głosy wyborcze temu kto więcej zapłacił. Król znalazł się w trudnej sytuacji. Magnaci chcieli korony dla siebie, szlachta była przez nich przekupywana, a kościół popierał magnaterię nie króla. Caryca domagała się równości dla wszystkich religii i powroty liberum veto co popierali magnaci i ich zwolennicy.

W powieści dość znaczącą rolę odegrał rosyjski ambasador prowadzący mediacje miedzy królem a carycą. Był wielką podporą króla. W jego przypadku możemy powiedzieć o prawdziwej wytrwałej miłości od jednej z faworyt królewskich.

Tragiczny obraz polskiej wsi z biedą, brudem, nędzą i ludzkim zezwierzęceniem.
Prawdę mówiąc lektura nie powaliła mnie na kolana, ogólny chaos w niej panujący i bardzo raził wulgarny język, który nie pasował do całości.