Córka nazisty recenzja

„ Ludzie potrafią szukać w sobie winy za wydarzenia, na które nie mogli mieć najmniejszego wpływu.” (str.158)

Bohaterką jest Gerda staruszka cierpiąca na alzheimera, której teraźniejszość miesza się z przeszłością. Była córką nazisty i świadkiem wielu niegodziwości popełnianych przez ojca. Mieszkali na terenie obozu, gdzie jako dziecko widziała rzeczy, których nie powinna widzieć. Czuła się odpowiedzialna za krzywdy, które wyrządził jej ojciec wielu ludziom. Twierdziła, że została obciążona genem zła. Kochała ojca a on ją, matka zginęła podczas bombardowania.

„ Jej świat ogranicza się do samoudręczenia i pokutowania za to, co stało się siedemdziesiąt lat temu.” (str.84)

Ostatnie lata poświęciła na czynieniu dobra. Od jedenastu lat odwiedzała gabinet psychologa i dobrze się dogadywały. Czasem Gerda traciła świadomość i nie wiedziała co się z nią dzieje i nie pamiętała wydarzeń sprzed chwili. Terapeutka wielokrotnie próbowała uświadomić Gerdzie, że w tamtych czasach była dzieckiem i nie miała wpływu na to co robił jej ojciec. Mimo to Gerda wciąż się obwiniała.

Opowiadała o swoim dzieciństwie, szczęśliwych chwilach spędzonych z ojcem. O pobycie w internacie, z którego nie miała zbyt dobrych wspomnień. Była tam samotna, izolowana od innych. Jedynym dobrym wspomnieniem był chłopiec z którym się spotykała i którego pokochała z wzajemnością. Nic innego się dla niej nie liczyło. Do czasu aż została zdekonspirowana przez zazdrosne koleżanki. Często odwiedzał ją przyjaciel, pomagając jej w trudnych chwilach. On też przyniósł jej dziennik, którego bohaterką była Anna. Przyjaciele Gerdy mieli nadzieję, że pamiętnik pobudzi jej pamięć.

Anna opisywała swoje wspomnienia z dzieciństwa. Wychowała się w kochającej rodzinie. Ubóstwiała ojca. Ten jednak pewnego razu wyszedł z domu i już nie wrócił. Ona z mamą i służącą zostały wywiezione do obozu KL Lublin. Anna w trudnych chwilach wspominała ojca i wspólne, radosne chwile z nim spędzone. W obozie głodowała. Szybko przekonała się, by przeżyć musiała być twarda. Ona i jej matka miały trochę szczęścia. Trafiły z obozu do domu oficera SS.

Czytając pamiętnik Anny, Gerda była wstrząśnięta. Współczuła Annie i ponownie obwiniała się o wszystkie złe rzeczy jakie wyrządzono ludziom w obozach. Wracały też do niej wspomnienia. Znajdując w dzienniku zdjęcie Anny uświadomiła sobie , że ją znała. Gerda zwróciła się z prośbą do syna przyjaciela, by pomógł jej dowiedzieć się czegoś o losie Anny.

Gerdę czekała podróż w czasie, która zaskoczyła czytelnika. U Gerdy zadziałał mechanizm wyparcia. Schowała się za własnymi wspomnieniami. Czytając pamiętnik pobudziła swoje wspomnienia, uporządkowała je. Nic nie było takie jak się wydawało. Czasem kłamstwo i nieetyczne zachowanie niesie ze sobą dobro.

„ Ktoś powiedział, że historię piszą zwycięzcy, ale nie miał racji. Historię piszą ocalali.” (str.309)