Sowniki recenzja

Bernard cierpi po śmierci tragicznie zmarłej żony. Nie jest w stanie pracować, tkwi w czterech ścianach, z dnia na dzień coraz głębiej zapadając się w sobie. Choć jego ukochana Weronika nigdy nie zabrała go do swojej rodzinnej miejscowości, tłumacząc to bardzo oględnie niezbyt zażyłymi relacjami z rodziną, mężczyzna postanawia wybrać się do Sownik, by wreszcie poznać swojego teścia i spotkać się raz jeszcze ze szwagierką. Na miejscu okazuje się, że nikt szczególnie nie cieszy się z jego przyjazdu, żeby nie powiedzieć, że Magda oraz Antoni są do niego nastawieni wrogo. Pierwsze ponure wrażenie zostaje dość szybko zatarte, jednak w głowie Brnarda zdąrzyło już wykiełkować ziarno niepewności. Poznając kolejne osoby związane z przeszłością żony, mężczyzna doznaje coraz bardziej sprzecznych odczuć. Z jednej strony miewa chwile nadziei na to, że zrobi choć niewielki krok wgłąb świata, który opowie mu więcej o Weronice. Z drugiej jednak im dłużej przebywa w Sownikach, tym głębiej odczuwa ich duszną atmosferę, pełną niedopowiedzeń i tonącą w oparach silnie wyczuwalnych tajemnic.

Czytając książkę od pierwszych zdań można poczuć niepokój. Mimo, iż nie mamy jeszcze pojęcia, z czego on może wynikać, otacza nas poczucie, że dzieje się tu coś złego. Powieść, choć ciekawa, nie pozostaje jednak bez wad. Nie ukrywam, że chwilami czułam poirytowanie, ponieważ ciągle czekałam, aż akcja wreszcie ruszy z kopyta. Tymczasem ona sączy się nieśpiesznie, co momenamtami buduje ciekawy klimat, jednak w ostatecznym rozrachunku mnie akurat pozostawiło z poczuciem pewnego niedosytu. Historię poznajemy na różnych płaszczyznach czasowych, mogąc też zerknąć na sprawy z różnych perspektyw. Choć jeden z winnych całego zamieszania był dla mnie oczywisty dość szybko i intuicja mnie nie zawiodła, to zakończenie całościowo było zaskakujące.

Za wciągający, duszny klimat małego miasteczka i świetnie wykreowane postaci jego mieszkańców daję wielkiego plusa. Pozostaję otwarta na dalszą twórczość autorki, ponieważ ewidentnie ma ona potencjał do tworzenia dokładnie takich historii, jakie gorącym rytmem grają w moim czytelniczym sercu.