Śmieci. Najbardziej uciążliwy problem na świecie recenzja

Według statystyk tylko jeden Polak w ciągu roku wytwarza blisko 360 kg odpadów komunalnych (dane za rok 2021). W skali całego kraju to wartość rzędu kilkunastu mln ton!
Porównując wynik z innymi krajami, jesteśmy poniżej średniej europejskiej, która wynosi około 500 kg rocznie na osobę. Czy mamy powód do dumy? Nie sądzę.
Rozwój gospodarczy, postęp technologiczny i dobrobyt sprawiają, że kupujemy więcej, a zdatne w dalszym ciągu do użytku rzeczy wymieniamy na nowe, począwszy od ubrań, a na meblach i elektronice kończąc.
O tym dlaczego śmieci stają się globalną bolączką i czy są sposoby na ich redukcję w naszym codziennym życiu pisze Gerda Raidt w książce pt. "Śmieci. Najbardziej uciążliwy problem na świecie!". Autorka w prostym przekazie przedstawia czytelnikom zalety segregacji odpadów, opowiada o sposobach ich przetwarzania (recyklingu), nadmienia w jaki sposób magazynowane są odpady niebezpieczne.
Zaprasza w podróż do przeszłości, kiedy to wiele rzeczy naprawiano, bądź przetwarzano w warunkach domowych.
Wskazuje ponadto, że śmieci znajdują się w każdym zakątku świata, a nawet poza nim, gdyż można je znaleźć nawet w kosmosie! Zalegają u wybrzeży małych, biednych krajów, tworząc tanie składowiska dla ich bogatych, wysokorozwiniętych sąsiadów. Zaśmiecają rzeki, morza i oceany, stwarzając realne niebezpieczeństwo dla żyjących tam zwierząt.
Książka zawiera wiele cennych wskazówek. Mówi w jaki sposób możemy zminimalizować ilość odpadów we własnym gospodarstwie domowym. Jest ciekawą lekcją ekologii dla najmłodszych, edukuje, składnia do refleksji i otwiera oczy.
Wyrzucone przez Adriatyk śmieci widziałam na własne oczy. Woda wyrzuciła bańki po oleju napędowym, plastikowe butelki, puszki. Nie wyobrażałam sobie, że moje dziecko bawi się pomiędzy nimi beztrosko. Zaczęłam je zbierać. Dołączyły do mnie dwie osoby. Dwie, spośród wielu wypoczywających, roześmianych i cieszących się słońcem ludzi. Czy takiego wypoczynku pragniemy? Czy wolimy nie widzieć i udawać, że to nie nasza sprawa?