Służąca recenzja

Książka, która wykończyła mnie emocjonalnie i nie dawała spokoju moim myślom.

Julia od zawsze była pedantyczna. Ład i porządek stawiała na pierwszym miejscu. Nic dziwnego, że zamiast studiów wybrała założenie firmy sprzątającej. Początki nigdy nie są łatwe, ale dziewczyna stara się jak może. Gdy otrzymuje ofertę pracy u Borewskich, staje się to jej szansą na zarobienie wielu pieniędzy, ale i wyrobienie sobie nienagannej renomy. Nie wie, że przekroczyła wrota do twierdzy diabła. Będzie musiała podjąć nierówną walkę o sprawiedliwość. I życie.

O książkach Pani Alicji slyszałam już jakiś czas temu. Zawsze miały dużo pozytywnych ocen, ale nigdy nie miałam okazji żadnej przeczytać. Najczęściej znajdowałam coś „lepszego”. O „Służącej” było równie głośno i tym razem już musiałam spróbować.

Z rozdziału na rozdział wodzona za nos przez autorkę próbowałam rozwiązać zagadkę. Miałam tysiące teorii spiskowych. Każda z postaci była dla mnie tą złą. Aż do samego końca wierzyłam, że czarnym charakterem jest osoba, która okazała być najczystszą w całej powieści. Tajemnice, podejrzane sytuacje, niezrozumiałe znaki… serce biło mi co raz szybciej, nie mogłam się doczekać rozwiązania zagadki.

Książka zwraca uwagę na ważny problem – pieniędzmi można załatwić niemalże wszystko. Jeden z naszych głównych bohaterów jest szanowanym prawnikiem, a co za tym idzie posiada wysoki majątek. Z racji pozycji ludzie udają, że nie widzą jego dziwactw, alkoholizmu i innych patologicznych zachowań. Oczywiście tutaj z motywem morderstwa całość może być lekko wyolbrzymiona, aczkolwiek warto zwracać uwagę, że takie rzeczy nie dzieją się tylko wśród „biedoty”, ale także klasy wyższe nie są nieskazitelnie czyste.

Najwspanialsze jest jednak to, że tą książkę czyta się błyskawicznie, a nie jest ona paździerzem. Zarówno postaci, jaki i fabuła są dopracowane w każdym szczególe. Język jest na bardzo przyzwoitym poziomie (co mnie raduje, bo ostatnio polskie artystki piszą ulicznym slangiem) – nie jest to bełkot z trudnymi słowami znalezionymi w ciemnej stronie słownika, bez poetyckich nonsensów, ale i nie ma potocznych wstawek, co ma też wpływ na jakość czytania.

Po dynamicznej treści, myślałam, że zakończenie będzie bardziej stonowane, co zostawi mnie z niedosytem. Ale autorka nie daje nam chwili spokoju i nawet na sam koniec musi zaproponować nam wielki wybuch. Nawiązanie do innej książki Alicji Sinickiej mianowicie „Stażystki” jest bombą i sprawnie zachęca do sięgnięcia po dalsze dzieła (zwłaszcza, gdy się nie przeczytało).

Moim zdaniem powinniście spróbować przygody ze „Służącą”, jeżeli lubicie thrillery, bo w żaden sposób nie odstaje ona od zagranicznych produkcji.