Słodka obsesja recenzja

Macie jakąś obsesję? Pomijając oczywiście tę na punkcie książek.

Czy coś lub ktoś budzi Wasze wręcz niezdrowe zainteresowanie ?

“Słodka obsesja” to dla mnie druga książka Ingi Juszczak. Poprzednią była “Jesteś moja” opisująca też dość specyficzną relację dwojga ludzi, którą można wręcz uznać za toksyczną. Ciekawiło mnie jaką historię tym razem stworzyła autorka.

Margot była wychowywana przez ojca, którego kochała bezgranicznie. Niestety 5 lat wcześniej doszło do wypadku, w którym stracił życie, a jej pozostały blizny i potrzeba odseparowania się od wszystkiego co wcześniej było dla niej normą i codziennością.

W ten sposób m.in zerwała kontakt z mężczyzną, który z pozoru był dla niej jak starszy brat, a w rzeczywistości patrzyła na niego zupełnie inaczej - Aidenem Greenem.

Pogodziła się już z myślą, że nigdy nie będą dla siebie kimś więcej. Tym bardziej, że obiekt jej westchnień ożenił się z kobietą, której szczerze nienawidziła. Jednak los, z pomocą pewnych osób, ponownie skrzyżował ich ścieżki. Czy daje im w ten sposób kolejną szansę ? Czy mają jakiekolwiek szanse na wspólne szczęście gdy na jaw wyjdą tajemnice skrywane przez Aidena?

Stała się jego obsesją. Ale czy rzeczywiście słodką czy konsekwencje jego czynów będą miały gorzki smak ?

To książka, w której wątków jest pod dostatkiem. Mamy tytułową obsesję, toksyczną relację, romans z wątkiem różnicy wieku, zakazane uczucie jakie od lat tli się (lub wręcz płonie ) pomiędzy bohaterami. Mamy stratę bliskiej osoby, blizny które pozostały i trud zaakceptowania swojego ciała. Mamy kogoś kto ewidentnie obserwuje Margot i wszystko wskazuje na to, że nie tylko dla Aidena jest ona obsesją. Jest też biznes prowadzony obecnie przez niego choć firma należy też do niej. A gdzie pieniądze tam i wrogów pod dostatkiem. Czy najnowsza kolekcja rzeczywiście jest bezpieczna?

Przyznam, że dawno nie miałam tak mieszanych uczuć po zakończeniu książki. Początek spodobał mi się niesamowicie. Polubiłam Margot choć niekoniecznie rozumiałam wszystkie jej decyzje i zachowania. Ciekawiło mnie jak autorka poprowadzi wyżej wymienione wątki. Ale im dalej w las tym częściej coś budziło moje zastrzeżenia. Aiden…Nie zachowywał się normalnie, to oczywiste. Lecz nawet jak na swego rodzaju psychola, coś mi nie do końca w nim pasowało. Jednak obsesja to obsesja, w niej nie ma nic normalnego.

Mimo, że bohaterowie deklarują, że darzyli się uczuciami już od lat, ja tego nie czułam. Wyczuwalny za to był dystans na jaki przez bardzo długi czas Margot trzymała Aidena. Nawet jak już w pewnym stopniu odkryli karty, nie była pewna jak się w stosunku do niego zachowywać. I nagle - zmiana o 180 stopni. Rozsądna dziewczyna zaczęła zachowywać się jak opętana zazdrością smarkula. Po akcji z pewnym koktajlem już mi dosłownie ręce opadły. Wiele jestem w stanie zrozumieć, ale tu jej zachowanie było absurdalne i już nie wiedziałam czy patrzeć na to jako kolejną obsesję, czy coś co nie powinno mieć miejsca ze strony rzekomo normalnej bohaterki.

Im bliżej końca tym bardziej już nie wiedziałam czego się spodziewać. Czy Margot pozna tajemnice Aidena, czy ktoś jednak poza nim ma obsesję na jej punkcie, jaką rolę odegra Ben… Wszystkie karty zostają odkryte w jednej chwili wręcz i zakończenie w pewnym stopniu dało mi satysfakcję. Tu akurat zachowanie bohaterki nie wzbudziło moich zastrzeżeń, było w pełni zrozumiałe.

I co teraz ? Ciąg dalszy nastąpi. A kiedy to wie raczej tylko Inga.

Tak więc książka ma swoje wady i zalety. Nie nudziła ale na zmiany wciągała i powodowała, że przewracałam oczami nie widząc sensu w zachowaniu bohaterów. Nie było tragicznie aczkolwiek mogło być lepiej. Poprzednia książka jednak podobała mi się bardziej.

A Wy znacie już tę historię ? Dajcie znać jak Wasze wrażenia. Miłego dnia Książkoholicy