Skrawki nadziei recenzja

„ Choć mamy dwudziesty wiek, telefony, samoloty, wciąż dajemy się plątać gmatwaninie średniowiecznych konwenansów.” (str.171)

Jest to druga część sagi o historii rodziny Ciszaków, która była wspaniałą rodziną, kochającą się, wspierającą się w trudnych chwilach. Były w ich życiu radości i smutki. Dzieci dorosły a z nimi pojawiły się nowe problemy. Każda z sióstr była inna. Najstarsza uległa i pokorna. Średnia nowatorska i porywcza. Ciężko pracowała by zdobyć pieniądze na studia. Była ambitna i pragnęła swoje życie związać z medycyną. Tym bardziej, że w tych czasach studiujące kobiety były rzadkością i solą w oku mężczyzn.

Najmłodsza z sióstr była od urodzenia chorowita i wrażliwa na piękno, którego wszędzie szukała. Wyszła za mąż z miłości za przedstawiciela z wyższych sfer i miała problemy z teściową, która jej nie akceptowała. Z jej strony spotykały ją liczne przykrości i afronty. Teściowa wstydząc się rodziny synowej ograniczała jej kontakty z nimi. Dla dziewczyny nie było to łatwe. Nie tak wyobrażała sobie życie małżeńskie. A później dotyka ją ogromne nieszczęście.

Syn państwa Ciszaków wrócił z wojny okaleczony na duszy i na długo zamknął się w swoim świecie. Po latach życia we własnym kokonie, wrócił wreszcie do świata żywych, lecz po okresie zastoju nie bardzo wiedział co robić ze swoim życiem. Nie potrafił zmierzyć się ze swoimi wspomnieniami z przeszłości. Na jego drodze staje dawna miłość dla której poświęcił wszystko. Za radą przyjaciela wstępuje do wojsk lotniczych i tam się odnajduje.

Rodzeństwu nie zawsze układało się w życiu po ich myśli. Pragnęli spełnić swoje marzenia i po części im się to udało. Musieli podejmował trudne decyzje, by wyjść z opresji i realizować swoje pragnienia. Często dopadały ich wątpliwości czy rozwiązania jakie przyjęli są słuszne i dadzą im szczęście.

Przeżyli kolejną wojnę po napadzie Sowietów. Wszystkie kobiety z rodziny miały swój wkład w działaniach wojennych. Cud nad Wisłą jednak się wydarzył.

Warszawa zmieniła się w europejską metropolię, co bardzo cieszyło seniora rodziny, który z uwagą śledził wszystkie zmiany.

W roku 1938 zaczęła się nagonka na Żydów na uczelniach. Oddzielano ich od reszty studentów, obrażano i w końcu relegowano z uczelni, zarówno studentów jak i uczących w nich profesorów.

Akcja powieści toczy się w latach 1920-1938 na tle ważnych wydarzeń w stolicy i kraju, a także w Europie. Z uwagą śledzimy losy rodziny. Rodzinne tajemnice wychodzą na jaw ukazując prawdę skrywaną przez lata.

W końcu każdy z rodziny Ciszaków ułożył sobie życie. Nie było ono usłane różami lecz wzajemna miłość trzymała ich przy życiu. Wzajemna troska pozwoliła rozwiązać wiele trudnych sytuacji.

„ Nikt nie jest gotowy, by przeżyć dobrze życie, ale robimy, co możemy.” (str.331)