Jeszcze nie wszystko stracone recenzja

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki. Poprzednio czytałam "Kawiarenkę na Różanej", która mi się podobała, dlatego postanowiłam ponownie sięgnąć po historię spod pióra pisarki. Trafiło na "Jeszcze nie wszystko stracone" w zimowym klimacie. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko. Mi zapoznanie się z losami bohaterów zajęło jeden dzień. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona i dobrze poprowadzona. Bohaterowie natomiast zostali w bardzo autentyczny sposób wykreowani. To postaci, które mają swoje tajemnice, a także wady i zalety, borykają się z różnymi mniejszymi bądź większymi problemami, zdarza się im także popełniać błędy, dlatego z powodzeniem moglibyśmy się z nimi utożsamić w niektórych przypadkach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Jestem także pewna, że śmiało moglibyśmy spotkać ich w rzeczywistości. Na kartach powieści mogłam tak naprawdę lepiej poznać kilkoro bohaterów, ich myśli, odczucia, mogłam dowiedzieć się z czym się zmagają każdego dnia, stopniowo także odkryłam jakie wydarzenia z przeszłości wpłynęły na ich obecne życie, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Tym sposobem każda z postaci odgrywa tutaj istotną rolę dostarczając Czytelnikowi wielu emocji i wrażeń. Najbardziej istotnym elementem tej powieści jest ten dotyczący prób odkrycia tego co doprowadziło do śmierci brata bliźniaka Oli - Szymona. Autorka stopniowo odkrywa karty. Na jaw zaczynają wychodzić tajemnice skrywane przez członków rodziny Oli. Nie ukrywam, że niektóre wątki mnie zaskoczyły, były również takie, których domyśliłam się dość szybko, ale nie odebrało mi to przyjemności z czytania. Autorka w swojej powieści porusza wiele ważnych, życiowych, i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas czy naszych bliskich. Mowa o stracie bliskiej osoby, radzeniu sobie z żałobą, trudnych relacjach rodzinnych, wyrzutach sumienia i traumie. Pisarka na przykładzie swoich bohaterów pokazuje do czego mogą doprowadzić niedopowiedzenia, niezrozumienie, brak szczerej rozmowy oraz zazdrość czy zawiść. Jak traumatyczne skutki mogą one za sobą nieść. Jeśli chodzi o zakończenie, to mam wrażenie, że nie zostało ono dostateczne rozwinięte. Niektóre kwestie nie zostały wyjaśnione. Liczyłam na jakieś wytłumaczenie ze strony sprawcy, a to zostało bardzo spłycone, ucięte. Chyba, że po prostu autorka ma w planach dalsze losy bohaterów, bo nie ukrywam, że jest na to potencjał. Finalnie miło spędziłam czas z tą książką i chętnie w przyszłości sięgnę po kolejne powieści spod pióra autorki. Polecam.