Bóg, kasa i rock'n'roll recenzja

Duet Prokop i Hołownia zdobył niemałą popularność dzięki jednemu z wielu programów typu talent show. Ja również darzę obu panów sympatią i z rozbawieniem reaguję na ich żarty i wygłupy. Niestety zabawa w telewizji komercyjnej okazała się dla nich nie wystarczająca i postanowili popełnić razem książkę. Wydawca obiecuje elektryzującą rozmowę i faktycznie włos się jeży na głownie. Niestety nie od mądrość zapisanych w księdze, tylko od pseudointelektualnego bełkotu. Owa rozmowa to jedna wielka pomyłka! Prokop błaznuje i mąci na każdym kroku jakby próbował udawać fajniejszego, zabawniejszego i bardziej wyluzowanego niż jest w rzeczywistości. Natomiast Hołownia zgrywa rolę stuletniego mędrca, który próbuje wytłumaczyć krnąbrnemu chłopcu mechanizmy rządzące światem. W myślach pewnie okadza kadzidłem każde słowo. Może trochę ironizuję, ale ta rozmowa na prawdę nie wnosi nic do ogólnej dyskusji o wierze w Boga i instytucji jaką jest Kościół. Do tego razi tym okropnym supernowoczesny młodzieżowy język.

Mam wrażenie, że książka powstała nieco na siłę. Nie ma w niej nic spontanicznego. Momentami odnosi się wrażenie, że powstała z czystych marketingowych pobudek. Ich rozmowa zmęczyła mnie jako czytelnika. Zdecydowanie nie polecam na pierwsze spotkanie z twórczością Szymona Hołowni. Lepiej sięgnąć po pozycje, które faktycznie niosą ze sobą jakieś wartości, czyli przede wszystkim "Tabletki z krzyżykiem", "Monopol na zbawienie" i obie części "Ludzi na walizkach".