Skaza recenzja

Co łączy "Niezgodną", "Las zębów i rąk", "Igrzyska śmierci" oraz "Skazę"? - DYSTOPIA. To książki fantasty dla młodzieży ukazujące, co może się wydarzyć, jeżeli będziemy tworzyć za wielką przepaść pomiędzy tym, co dobre a złe, moralność straci pozytywne wartości, a wolność słowa przestanie istnieć. Pesymistyczny obraz tego, co może czekać nas samych. (nie mylić z post apocalyptic)

Siedemnastoletnia Celestine zostaje ukarana za ludzki odruch - próbuje pomóc mężczyźnie, który umiera. Problem polega na tym, że on jest Naznaczonym - zesłany na społeczny margines i pozbawiony praw za czyn przez społeczeństwo nieakceptowalny. Niestety żyje w świecie, którym rządzi strach - strach przed tym, że każdy twój krok, słowo a nawet myśl mogą być uznane za złe. Teraz ona będzie najbardziej Naznaczoną osobą w historii za dobry uczynek. Czy nieprawidłowość wygra? Czy ludzie będą mogli nadal traktować innych jak zwierzęta?

To było moje drugie podejście do tej książki. Pierwszy raz było to w grudniu i po kilku rozdziałach odłożyłam ją na półkę, mówiąc, że do niej nie wrócę.

Nigdy nie mów nigdy.

Wczoraj spróbowałam znów... i przeczytałam całość w 9 godzin. Treść pochłonęła mnie doszczętnie do tego stopnia, że gdy po ostatnim rozdziale wyskoczyły mi podziękowania od autorki, pytałam się, gdzie ciąg dalszy.

Autorka stworzyła świat o bardzo złożonym prawie, dlatego wprowadzanie nas do niego jak i życia głównej bohaterki zajmuje prawie sto stron. Niektórych może to znudzić, jednak ma to większy sens i jest znaczące dla dalszej historii. Jedna decyzja postaci rzutuje na ich przyszły los.

Bohaterów nie jest za wiele, za to są bardzo dobrze wykreowani. Rozumiemy poczynanie każdego z nich i łatwo dostrzegamy potrząsające nimi emocje.

Jednak żadna nie z postaci nie może się równać Celestine. Jest ona bardzo autentyczna, jakby autorka wzorowała się na żywej istocie. Jest odważna, ale naturalnie odważna. Boi się wtedy, kiedy powinna. Nie kryje łez i bólu. Po prostu nie ukrywa uczuć. Nie mamy tu sztucznej superBohaterki bez uczuć, lecz inteligentną nastolatkę z krwi i kości. Chociaż potrafi zachować się, jak dorosła powtarza, że zmusza ją do tego sytuacja, a sama chciałaby robić to co jej rówieśnicy.

C. Ahern porusza wiele ważnych i delikatnych spraw, które możemy obserwować na co dzień, ale nie urosły jeszcze do rangi i momentu, w których jesteśmy za nie karani. Pod tą fantastyką, kryje się wiele ciężkich moralnych prawd (jak w każdej dystopii - kontrolowani i zastraszani prędzej czy później się zbuntują), nad którymi powinniśmy zacząć się zastanawiać.

Po przeczytaniu całości książki doszłam do wniosku, że jej opis jest z kosmosu i ni jak ma się do jej zawartości. Praktycznie nic z niego nie pojawia się w pierwszej części, a do tego zawiera spoilery.

Zapraszam was na mojego Facebooka oraz Instagrama :)