Klub Dumas recenzja

Niezwykłym zrządzeniem losu z książką Arturo Pérez-Reverte’a „Klub Dumas” zetknąłem się po raz pierwszy tydzień po kolejnej lekturze „Trzech Muszkieterów” i kilka dni po zakupie „Księgi wszystkich dokonań Sherlocka Holmesa”. Dlaczego to takie dziwne? Bohaterem powieści jest Lucas Corso, łowca i poszukiwacz rzadkich i starych wydań książek. Jest bezwzględny, cyniczny, przebiegły o nieprzeciętnej erudycji, a jedyną rzecz, którą kocha są książki …i wspomnienie dawnej miłości. Zostaje wynajęty przez znanego bibliofila, aby odnalazł dwa pozostałe egzemplarze tajemniczej księgi i ustalił ich autentyczność. Jednocześnie pracuje dla przyjaciela z oryginalnym rękopisem jednego z rozdziałów „Trzech Muszkieterów”. Zostaje wplatany w przedziwną intrygę gdzie postacie literackie najbardziej znanej powieści Dumasa oraz bohaterowie opowiadań o Sherlocku Holmesie wkraczają w jego życie a Lucyfer czai się za każdym rogiem. Wielką zaletą książki są dygresje na temat życia, twórczości, metod pracy autora „Trzech Muszkieterów” znane chyba jedynie badaczom jego twórczości. Powstaje z nich obraz niezwykłego człowieka i ekscentryka. Również postacie muszkieterów zostają mocno „odbrązowione”, które są nie tylko nieskalanymi bohaterami, ale jednocześnie ludzi małymi z licznymi słabościami i wadami. Nawiasem mówiąc nieznajomość przynajmniej „Trzech muszkieterów” może utrudnić odbiór książki, ale jednocześnie zachęcić do przeczytania przygód czterech przyjaciół. Na podstawie powieści Roman Polański nakręcił słynne „Dziewiąte wrota” pominąwszy jednak całkowicie wątek Aleksandra Dumas. Powieść wydaje się być jednocześnie kryminałem z morderczym spiskiem oraz diabolicznym horrorem z szatanem wpływającym na działania bohaterów. Polecić ją można wielbicielom obu gatunków. Jest też powieścią o książkach, szeleście i zapachu przewracanych kartek. A może jest jedynie opowieścią o ludziach kochających książki, pałających miłością do czytania? Cóż ostatnie zdanie z książki Arturo Pérez-Reverte’a brzmi: „A każdy czytelnik ma takiego diabła, na jakiego zasłużył”.