Rzeźbiarka krwi recenzja

„Rzeźbiarka krwi” to niesamowita książka, która namieszała mi w głowie. Vanessa Le stworzyła coś świeżego, innego i nieoczywistego. Takie debiuty to ja uwielbiam! Budowa świata przedstawionego była nieskazitelna, system magiczny tak wyjątkowy i dobrze rozwinięty, że nie potrafiłam myśleć o niczym innym. Książka z pewnością skłaniała się ku mrocznym aspektom, niż inne, co naprawdę, naprawdę doceniłam. Przygotujcie się na intrygi, morderstwa, klasy i podziały kulturowe, system magii medycznej, który był zarówno ezoteryczny, jak i ludzki, energiczną grupę bohaterów, której kibicowałam z całego serca.

Główną bohaterką książki autorstwa Vanessy Le pod tytułem „Rzeźbiarka krwi” jest młodziutka Nhika, sierota, która jest zmuszona utrzymywać się ze sprzedaży homeopatycznych mikstur w Theumas. W świecie rozkwitającej technologii kiedyś istniała wyspa ludzi, którzy potrafili leczyć dotykiem. Dziewczyna potrafi wnikać w ciała innych ludzi i wpływać na ich anatomię. Była uczona jak leczyć rany, walczyć z bólem, czy zabić poprzez niszczenie organów. Osoby z takim darem zyskały nazwę rzeźbiarza krwi. Taki dar potrafił pomóc, ale także zaszkodzić, bano się go, a na ludzi, którzy nim władają urządzano nagonkę. Nhika została przyłapana na używaniu swoich zdolności, schwytana i sprzedana arystokratycznej rodzinie. Jej zadaniem jest uzdrowienie przebywającego na granicy życia i śmierci człowieka, jedynego świadka morderstwa potentata theumańskiego przemy­słu. Czy jej się to powiedzie? Co przygotowała dla niej autorka?

„Rzeźbiarka krwi” to niesamowita opowieść, która wręcz przyspawała mnie do fotela nie dając powrócić do rzeczywistości. Z resztą, kto by tego chciał? Nie, kiedy mogłam pobyć z niesamowitą Nhiką, kobietą, która musiała sobie radzić w tak niebezpiecznym świecie. Wybory, których dokonywała, w pewnym stopniu były rozsądne dla kogoś, kto dorastał będąc w mniejszości znajdującej się w niebezpieczeństwie. Jej rodzina szukała schronienia, gdy ich ojczyzna została spustoszona. Nikha czuje się inna, samotna i winna, że ​​nie jest w stanie uratować swojej matki i sprostać swojemu dziedzictwu. Potrafiłam ją zrozumieć, życie jej nie oszczędzało, ludzie zawsze boją się tego, co nieznane i inne. „Rzeźbiarka krwi” ukazała nam jak to jest zanurzyć się w wietnamskiej kulturze, władać sztuką, która potrafi zaszkodzić lub pomóc. Czasami zastanawiałam się, czy leczenie innych w takiej rzeczywistości było bardziej potrzebne niż niszczenie tych, którzy chcą zrobić krzywdę. Dzięki tempu i niemożliwym do odłożenia zwrotom akcji, niezwykła proza ​​Vanessy Le niemal gwarantuje, zapieranie tchu w piersiach pozostawiając kilka emocjonalnych blizn. Styl, którym posługuje się autorka jest wyjątkowy, opisy były piękne, fabuła idealnie rozplanowana.