Rywal diabła recenzja

Nie przypominam sobie, żebym podsumowywała cykl po raz drugi. Tak się stało, bo autor postanowił opisać dalsze losy krakowskiego mordercy w dwóch nowych tomach. To w nich Kuba Sobański przeszedł olbrzymią przemianę wewnętrzną. Teraz zmarła siostra, Klara, nie rządzi jego życiem. Zmienił się jego modus operandi. Już nie czuje potrzeby szukania i mordowania substytutów Klary. Kieruje nim chęć zemsty i usuwania potencjalnych zagrożeń i wrogów. Przeciwnikiem stała się Sonia. Zaspokajała wewnętrzny mrok mordując chłopaków przypominających jej pierwszą ofiarę - brata. Do tej pory była bezkarna, ale Kuba już nie jest jedynym, który zna jej zabójczą tajemnicę. Tajemniczy prześladowca w listach wydaje Bestyjce polecenia, które ta musi bezwzględnie wykonywać, jeśli nie chce, by jej tajemnica się wydała. Dziewczyna skrywa więcej demonów. Dona Sabinowska z przyjaciółki stała się jej rywalką, z kumpelki dziewczyną Kuby. Dona rozwija się zawodowo. Już nie jest menadżerką w klubie, a aplikantką w kancelarii Merka. Właśnie dostaje swoją pierwszą sprawę. Klient z Poznania spoliczkował Arlettę Mikulską.

Autor szybko zmienił optykę swojego bohatera, niszcząc beztroskie, sielankowe życie w raju. Kuba ma wymagającego rywala, dla którego będzie musiał zmobilizować wewnętrzne demony.
Bohaterowie nie są wolni od popełniania błędów. To właśnie one ich determinują i generują nieodwracalne problemy. Postacie mogą tylko brnąć do przodu, nie mają pola manewru, nie mogą się cofnąć i wybrać inne rozwiązania.

Autor ograniczył opisy, ale te, które występują, są bardzo plastyczne. Dotyczą one zarówno wydarzeń, jak i postrzeganie otoczenia. Akcja całej serii osadzona jest w Krakowie. Autor sztywno i precyzyjnie trzyma się geolokalizacji. Kuba porusza się po istniejących ulicach, czy budynkach. Nie tylko w tej materii autor wykazuje się dbałością o szczegóły. Każdy niuans ma znaczenie. Zdawkowy komentarz, spojrzenie, idea myślowa może mieć ogromne znaczenie.

Adrian oddał narracyjny głos Kubie, który pierwszoosobowo opisuje swoją perspektywę zarówno emocjonalną, jak i wydarzenia dziejące się wokół. To wraz z tym bohaterem możemy starać się odkryć tajemnice. Nieliczne rozdziały trzecioosobowo należą do Soni.
Punkt kulminacyjny nastąpił 120 stron przed końcem książki. Od tej chwili zachodziłam w głowę, czym jeszcze autor może mnie zaskoczyć. Oczywiście, nie zawiódł. Finał, powiedziałabym, że "bednarkowy", niedający szansy na zaczerpnięcie oddechu. Tymi dwoma, początkowo nieplanowanymi tomami autor sprawił nie lada frajdę, ale i rozbudził czytelniczy apetyt na więcej Kuby. Po czwartym tomie przeszłam po nim żałobę i pogodziłam się z jego utratą. Tym razem się z tym nie godzę i oczekuję kolejnych części z kultowym Kubą Sobańskim, gdyż cały cykl jest wyjątkowy w zatłoczonym gatunku.