Rosja. Mocarstwo absurdu i nonsensu recenzja

Rosja to jest kolos na glinianych nogach – to jest stwierdzenie, które znałam od dziecka. W latach siedemdziesiątych byłam w Leningradzie i oglądałam moc absurdów, a także słyszałam od znajomych, którzy odwiedzali Rosję. Ten kraj po prostu się nie zmienił oprócz wielkich miast. Poza krótkim okresem Pieriestrojki, który był dla większości niezrozumiały, ma ten sam ustrój carsko-bolszewicki i ta sama propaganda o imperium i wielkości Rosji Widać najtrudniej zmienia się mentalność ludzi. Łatwiej jest sterować nieświadomymi ludźmi, biednymi i uświadamiając im, że wszystko zawdzięczają władzy. Zawsze przypomina mi się wiersz Majakowskiego, którego uczyły się pokolenia Rosjan:

Źródło: https://poezja.org/wz/Wladimir_Majakowski/6219/Wlodzimierz_Iljicz_Lenin

Interesująca książka, ale dla mnie nieodkrywcza. Przytłoczyła mnie ilość liczb, czasami dla mnie niejasnych, gdyż bez odniesień. Zaskoczeniem były dla mnie ilość samochodów japońskich i to, że w Japonii jest lewostronny ruch. Zaskoczyło mnie, że jednak Rosjanie zaczynają protestować w sprawach lokalnych, to już postęp. Natomiast brakowało mi porównań do Polski w latach komunizmu. Przecież w tych czasach władza też była za wysokimi płotami, mieli swoje sklepy i wszystko robili, żeby ich pieniądze i majątki nie były widoczne. W centrum Ustronia było otoczone całe osiedle, gdyż tam miał swój dom Gierek i nie mogła powstać stacja kolejowa, a takich miejsc było wiele. Po wojnie też przez lata dokwaterowano ludzi do mieszkań, które władza uznała, że mieszkający tam ludzie mają za dużą powierzchnię. Ubikacje na półpiętrze i brak łazienek też jeszcze pod koniec lat siedemdziesiątych można było spotkać w Polsce. Moja Ciocia w Bytomiu, a ja na studiach w Gliwicach mieszkałyśmy w takich budynkach. Zaskoczyło mnie zdziwienie autora „Daczami”, w Polsce to są ogródki działkowe, które spełniają tę samą rolę. Miliony ludzi, nie tylko na nich odpoczywają, ale głównie produkują żywność. Miło mi było usłyszeć, że już się nie strzela do bezdomnych psów, kiedyś strzelano do bezdomnych dzieci.

Podsumowując, dla kogoś, kto nie zna realiów komunistycznej Polski i nie interesował się historią Rosji, ta książka może być odkryciem i ważną lekturą.