Mój książę recenzja

Romans historyczny to gatunek, po który ostatnio sięgam jakby częściej i z większą ochotą. Taką mam dziwną potrzebę, spowodowaną chyba natłokiem pracy, stresu, pandemią itd. Dobrze napisany romans sprawia, że moja głowa się relaksuje, nie myślę o kłopotach i po prostu świetnie się bawię. W przypadku tej książki, a mowa o „Mój książę”, muszę przyznać bez bicia, że najpierw był serial, po obejrzeniu którego stwierdziłam, że chcę, że muszę przeczytać książkę. I była to dobra decyzja. Bawiłam się wyśmienicie 😊

Co mnie urzekło? Przede wszystkim bohaterowie. Wyraziści, niebanalni, z charakterem i pazurem. Cała rodzina Bridgertonów stanowi niezłe wyzwanie, poczynając od matki, na najmłodszych dzieciach kończąc. Tak zgraną i kochającą się rodzinę trudno znaleźć nawet w dzisiejszych czasach, a my przecież mówimy o Londynie roku 1813.

Po drugie, opis obyczajów dziewiętnastowiecznej Anglii. Jakże to wszystko wydaje nam się nienaturalne, jak abstrakcyjne, a zarazem jakże ciekawe. Pamiętam, że jako młoda dziewczyna zawsze marzyłam, żeby cofnąć się w czasie do tego okresu, chciałam poczuć ten klimat. Gdyby było to możliwe, zrobiłabym to nawet teraz! Szczególnie jeśli na mojej drodze miałby stanąć taki książę, jak ten z powieści Julii Quinn 😊

Po trzecie styl Julii Quinn. Kartki przewracają się same (w moim przypadku strony na czytniku), język barwny, wspaniały humor, buzia sama się śmieje. Często się zdarza, że romanse są bardzo infantylne, że zęby tak zgrzytają przy czytaniu, że wizyta u dentysty po zakończeniu lektury gwarantowana. Tu tego nie było, to naprawdę nieźle napisana książka. W swoim gatunku nawet rewelacyjna.

Treść, jak to w romansach bywa, troszkę słodka, troszkę gorzka, ale oczywiście z happy endem 😊 Daphne Bridgerton marzy o zamążpójściu, o tym przecież marzą wszystkie dziewczęta, prawda? Daphne jednak chciałaby to zrobić na własnych warunkach, chce wyjść za mąż z miłości. Wygląda jednak na to, że to pragnienie może być bardzo trudne do zrealizowania. Wszyscy uwielbiają Daphne, jest mądra, elokwentna, dobrze wychowana, piękna, ale też nie boi się mówić tego, co myśli. Kawalerowie szukają jej towarzystwa, ale tylko w celu inteligentnej konwersacji. Jakoś nie widać nikogo, kto chciałby taką mądrą dziewczynę pojąć za żonę. Mężczyźni boją się mądrych kobiet 😊
Na horyzoncie pojawia się książę Simon, powracający do Londynu po wielu latach nieobecności, po śmierci swojego ojca. Simon nie chce się żenić, nie chce mieć dzieci. Tak postanowił i wydaje się, że nic nie jest w stanie zmienić jego decyzji. Aż na jego drodze staje Daphne 😊

Oczywiście, że „Mój książę” nie jest wybitną literaturą, ale przecież nie trzeba czytać tylko wielkich autorów, prawda? Dobrze napisany romans, szczególnie romans historyczny, ma za zadanie bawić i relaksować. A tego każdy/a z nas potrzebuje, szczególnie w dzisiejszych czasach.