Rój recenzja

Wszyscy co znają mój profil wiedzą, że uwielbiam kryminały. Jednak kryminał kryminałowi nie jest równy – to też każdy wie. Jednak są tacy autorzy, dzięki którym wiesz, że jak zaczniesz czytać ich książkę, to nie będziesz mógł się od niej oderwać, że nigdy nie zawiodą, a wręcz odwrotnie – zaskoczą bardzo pozytywnie. Takie są książki Weroniki Mathia. Teraz mogę mówić w liczbie mnogiej, bo na trzy książki autorki przeczytałam już dwie. Tym razem chcę Wam polecić „Rój”.

W Iławie dochodzi do morderstwa. Zginęła Kamila Witz. Dodatkowo bez śladu znikają jej najbliżsi sąsiedzi – ojciec z córką. Czyżby byli powiązani jakoś z tą sprawą ?
Te wydarzenia sprawiają, że niespodziewanie przecinają się ścieżki kilku osób. Przekona się, że przeszłość zawsze dopomina się o sprawiedliwość.
Dodatkowo w całą sprawę zamieszana jest społeczność romska.
Ostatecznie każdy musi zmierzyć się z pytaniem: Jak daleko się posuniesz, by chronić tych, których kochasz?

Bardzo podoba mi się styl autorki, to, że nie jest pisana tylko z punktu teraźniejszości, a możemy się cofnąć z bohaterami do przeszłości. Autorka świetnie buduje napięcie. Uwielbiam to jak powoli odkrywa przed nami karty, po jednej odkrywając coraz to nowsze fakty. Nic na początku tu nie było pewne, miałam swoje podejrzenia, jednak nie sprawdziły się. Potem niby zaczęłam się domyślać, ale końcówka książki tak mnie zaskoczyła pod względem rozwiązania zagadki i samego końca, że byłam w mega szoku. Podoba mi się to, że w książce każdy z bohaterów jest jakoś ze sobą połączony, mimo, że nie każdy się zna, jednak coś ich łączy. Zbigniew – Sylwia - Natalia – Marek – Łukasz – Łucja – Kamila – Zouszka. Pozornie obcy, a jednak powiązani ze sobą. Fajne było też to, że pojawili się bohaterowie „Szeptu”. Nie wiem co bym zrobiła na miejscu Zbigniewa, to byłby trudny wybór – ochronić bliskich czy pozwolić by sekrety ujrzały światło dzienne. Tu nic nie jest takie proste na jakie się wydaje.

Autorka świetnie przedstawiła bohaterów – Zbigniew – emerytowany policjant, który próbuje za wszelką cenę odkryć tajemnice córki i śmierci Kamili, a jednocześnie chronić bliskich; Natalia – pszczelarka, która próbuje sobie poradzić z traumą, a jednocześnie wplątuje się w nowe kłopoty; Kamila, która nie przepracowała traumy sprzed lat. Do tego wszystko opisane z punktu psychologicznego. Możemy zauważyć, jak brak pomocy ze strony innych potrafi zrujnować życie.

Czy polecam ? Oczywiście ! A w skali 1-10 oceniam na 20 ! Czekam na kolejną książkę autorki, a w tym czasie nadrobię „ Żar”, bo jestem bardzo ciekawa co tam się wydarzyło.