Córka nieboszczyka recenzja

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuje wydawnictwu Rebis.

Trzydziestoparoletnia konserwatorka zabytków Tycjana Raj straciła ojca, bibliotekarza z Pracowni Zbiorów Masońskich. Wprowadzając się do domu ojca odkryła nagle, że ma sublokatorkę. Mało tego Angelina o szokującym miętowym kolorze włosów okazała się być jej siostrą przyrodnią, o której nie miała pojęcia. Nomen omem zielonego pojęcia. Dość szybko Angelina zdołała zaskarbić sobie względy ciotki Józefiny Amalii zamieszkującej na parterze. Obie nie tylko ekscentryczne to jeszcze podejrzewające, że śmierć Tomasza Raj nie była naturalna. Jak u Joanny Chmielewskiej – wszyscy są podejrzani:

„- […] Jak to każdy mógł chcieć go zabić?
- Nie każdy na świecie – oświadczyła staruszka – Zawęziłam grono podejrzanych do masonów, rodziny i przyjaciół […]”

Spotkanie sióstr nie było specjalnie sympatyczne. Napięcie, niedowierzanie, sarkazm. Czy siostry przyrodnie przełamią wzajemną niechęć i nieufność by odkryć, co tak naprawdę przydarzyło się ojcu? Czy spiskowe teorie ciotki Józefiny okażą się trafne?

Lubię, gdy w fabułę wpleciona jest historia i to taka przekazana w przystępny i interesujący sposób. Zagadnienia związane z masonerią proste nie są i mogą przytłoczyć, ale Autorka postarała się by nie był to suchy wykład. Zainteresowała tematem ukazując pełne symboli, tradycji, obrzędów masonów oraz dzieł sztuki z nimi związanych. Masoni w pigułce – fakty i mity. Autorka jest absolwentką historii sztuki i wie, o czym pisze.

Poznałam pogodną historię pełną uroczych, choć specyficznych bohaterów, dzięki którym były ciekawe, wartkie i zabawne dialogi. Siostry kleptomanki zakochane w mopsie, chirurg plastyczny będący masonem, antykwariusz o wdzięcznym imieniu Hermes, Bernard i Barbara z zacięciem ezoterycznym, konserwatorka dzieł sztuki i charakteryzatorka teatralna rozrzucająca peruki do sztuki po całym mieszkaniu. Zagłębiając się w opowieść o przyrodnich siostrach Raj nie sposób było się nie uśmiechnąć. Idealna lektura na leniwe popołudnie. Czy zakończenie historii mnie zaskoczyło? Nie wiem. Po prostu świetnie się bawiłam od pierwszego do ostatniego zdania.