Erem recenzja

Każdy dźwięk w ciemności wydawał się nagle bardziej realny, gdy zamykałam książkę "Erem" Aldony Reich. Nie dlatego, że w jej treści czai się klasyczna groza, ale dlatego, że Reich zabiera czytelnika w podróż przez najciemniejsze zakamarki ludzkiej duszy – i zmusza nas do zastanowienia się, jak długo można uciekać przed przeszłością, zanim ta dopadnie nas z pełną mocą.

Witold Darasz, były podinspektor, a teraz zdegradowany aspirant, wydaje się postacią zlepioną z samych porażek. Ale w tym właśnie tkwi jego magnetyzm. To nie jest bohater z marmuru. To człowiek z bliznami, które bolą nawet tych, którzy tylko się im przyglądają. Kiedy przeszłość stawia go twarzą w twarz z nierozwiązaną sprawą zamordowanych dzieci, nie ma miejsca na ucieczkę – ani dla niego, ani dla czytelnika.

"Erem" to jednak coś więcej niż kryminał. To powieść, która odważnie zrywa z utartymi schematami. Nie znajdziecie tu bohaterów o idealnych motywacjach, czarnych charakterów bez wątpliwości ani prostych odpowiedzi. Reich splata wątki tak, że zło i dobro nieustannie tańczą w jednym miejscu – w tej samej chwili, w tej samej osobie. Czy można być dobrym człowiekiem i jednocześnie potworem? Czy jedno potknięcie może nas na zawsze zdefiniować?

Nie mogę też nie wspomnieć o atmosferze, która zdaje się osobnym bohaterem tej książki. Każda strona przesycona jest duszną, klaustrofobiczną aurą, która sprawia, że nawet w pozornie bezpiecznych momentach odczuwa się niepokój. To świat, gdzie sekrety rosną w mroku, a każdy krok w ich kierunku wymaga odwagi – zarówno od Darasza, jak i od nas.

Aldona Reich nie pozwala na chwilę wytchnienia. Wciąga nas w opowieść, w której moralne dylematy są równie ostre, jak narzędzie zbrodni, a każde rozwiązanie wydaje się mieć swoją cenę. Bo w "Eremie" żadna decyzja nie jest neutralna. Każdy wybór to zobowiązanie, a spłata długu może być tragicznie wysoka.

Czy ta książka mi się podobała? To za małe słowo. "Erem" zagnieździł się we mnie – jego echo rezonuje w myślach i nie chce się uciszyć. Jeśli macie odwagę wejść do świata, gdzie tajemnica jest gęstsza niż mgła, a człowiek staje się dla siebie największym wrogiem, zróbcie to. Ale ostrzegam: Reich nie pozwala wyjść z tej podróży bez szwanku.